praecaveo

Latin

Etymology

From prae- +‎ caveō (“avoid, take care”).

Pronunciation

• (Classical Latin) IPA^(key): /prae̯ˈka.u̯e.oː/, [präe̯ˈkäu̯eoː]
• (modern Italianate Ecclesiastical) IPA^(key): /preˈka.ve.o/, [preˈkäːveo]

Verb

praecaveō (present infinitive praecavēre, perfect active praecāvī, supine praecautum); second conjugation

1. (transitive) to guard against (beforehand), seek to avert or prevent
2. (intransitive) to take care or heed, beware; to be on one's guard

Conjugation

• This verb has only limited passive conjugation; only third-person passive forms are attested in surviving sources.

   Conjugation of praecaveō (second conjugation)

indicative		singular						plural
		first		second		third		first		second		third
active	present	praecaveō		praecavēs		praecavet		praecavēmus		praecavētis		praecavent
	imperfect	praecavēbam		praecavēbās		praecavēbat		praecavēbāmus		praecavēbātis		praecavēbant
	future	praecavēbō		praecavēbis		praecavēbit		praecavēbimus		praecavēbitis		praecavēbunt
	perfect	praecāvī		praecāvistī		praecāvit		praecāvimus		praecāvistis		praecāvērunt, praecāvēre
	pluperfect	praecāveram		praecāverās		praecāverat		praecāverāmus		praecāverātis		praecāverant
	future perfect	praecāverō		praecāveris		praecāverit		praecāverimus		praecāveritis		praecāverint
passive	present	praecaveor		praecavēris, praecavēre		praecavētur		praecavēmur		praecavēminī		praecaventur
	imperfect	praecavēbar		praecavēbāris, praecavēbāre		praecavēbātur		praecavēbāmur		praecavēbāminī		praecavēbantur
	future	praecavēbor		praecavēberis, praecavēbere		praecavēbitur		praecavēbimur		praecavēbiminī		praecavēbuntur
	perfect	praecautus + present active indicative of sum
	pluperfect	praecautus + imperfect active indicative of sum
	future perfect	praecautus + future active indicative of sum
subjunctive		singular						plural
		first		second		third		first		second		third
active	present	praecaveam		praecaveās		praecaveat		praecaveāmus		praecaveātis		praecaveant
	imperfect	praecavērem		praecavērēs		praecavēret		praecavērēmus		praecavērētis		praecavērent
	perfect	praecāverim		praecāverīs		praecāverit		praecāverīmus		praecāverītis		praecāverint
	pluperfect	praecāvissem		praecāvissēs		praecāvisset		praecāvissēmus		praecāvissētis		praecāvissent
passive	present	praecavear		praecaveāris, praecaveāre		praecaveātur		praecaveāmur		praecaveāminī		praecaveantur
	imperfect	praecavērer		praecavērēris, praecavērēre		praecavērētur		praecavērēmur		praecavērēminī		praecavērentur
	perfect	praecautus + present active subjunctive of sum
	pluperfect	praecautus + imperfect active subjunctive of sum
imperative		singular						plural
		first		second		third		first		second		third
active	present	—		praecavē		—		—		praecavēte		—
	future	—		praecavētō		praecavētō		—		praecavētōte		praecaventō
passive	present	—		praecavēre		—		—		praecavēminī		—
	future	—		praecavētor		praecavētor		—		—		praecaventor
non-finite forms		infinitive						participle
		active			passive			active			passive
present		praecavēre			praecavērī			praecavēns			—
future		praecautūrum esse			praecautum īrī			praecautūrus			praecavendus
perfect		praecāvisse			praecautum esse			—			praecautus
future perfect		—			praecautum fore			—			—
perfect potential		praecautūrum fuisse			—			—			—
verbal nouns		gerund								supine
		genitive		dative		accusative		ablative		accusative		ablative
		praecavendī		praecavendō		praecavendum		praecavendō		praecautum		praecautū

Derived terms

• praecautiō
• praecautus

Related terms

• caveō

Descendants

• Galician: precaver
• Portuguese: precaver
• Spanish: precaver

References

• “praecaveo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
• “praecaveo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
• praecaveo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.