praecauturus
Latin
[edit]Etymology
[edit]Future active participle of praecaveō.
Participle
[edit]praecautūrus (feminine praecautūra, neuter praecautūrum); first/second-declension participle
- about to guard against
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | praecautūrus | praecautūra | praecautūrum | praecautūrī | praecautūrae | praecautūra | |
| genitive | praecautūrī | praecautūrae | praecautūrī | praecautūrōrum | praecautūrārum | praecautūrōrum | |
| dative | praecautūrō | praecautūrae | praecautūrō | praecautūrīs | |||
| accusative | praecautūrum | praecautūram | praecautūrum | praecautūrōs | praecautūrās | praecautūra | |
| ablative | praecautūrō | praecautūrā | praecautūrō | praecautūrīs | |||
| vocative | praecautūre | praecautūra | praecautūrum | praecautūrī | praecautūrae | praecautūra | |