optyfen

Dutch

Alternative forms

• optiefen

Etymology

From op +‎ tyfen, from tyfus.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔpˌti.fə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: op‧ty‧fen

Verb

optyfen

1. (intransitive, vulgar, Netherlands) to fuck off

   Synonyms: aftaaien, opdonderen, opflikkeren, ophoepelen, opkankeren, oppleuren, oprotten, opsodemieteren, opzouten

Conjugation

Conjugation of optyfen (weak, separable)
infinitive	optyfen
past singular	tyfte op
past participle	opgetyft
infinitive	optyfen
gerund	optyfen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	tyf op	tyfte op	optyf	optyfte
2nd person sing. (jij)	tyft op, tyf op2	tyfte op	optyft	optyfte
2nd person sing. (u)	tyft op	tyfte op	optyft	optyfte
2nd person sing. (gij)	tyft op	tyfte op	optyft	optyfte
3rd person singular	tyft op	tyfte op	optyft	optyfte
plural	tyfen op	tyften op	optyfen	optyften
subjunctive sing.1	tyfe op	tyfte op	optyfe	optyfte
subjunctive plur.1	tyfen op	tyften op	optyfen	optyften
imperative sing.	tyf op
imperative plur.1	tyft op
participles	optyfend	opgetyft
1) Archaic. 2) In case of inversion.