opleuken

Dutch

Etymology

From leuk (“pretty, nice, fun”) +‎ op- -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔpˌløː.kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: op‧leu‧ken

Verb

opleuken

1. (transitive, informal, Netherlands) to embellish, to decorate, to make more stylish

Conjugation

Conjugation of opleuken (weak, separable)
infinitive	opleuken
past singular	leukte op
past participle	opgeleukt
infinitive	opleuken
gerund	opleuken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	leuk op	leukte op	opleuk	opleukte
2nd person sing. (jij)	leukt op, leuk op2	leukte op	opleukt	opleukte
2nd person sing. (u)	leukt op	leukte op	opleukt	opleukte
2nd person sing. (gij)	leukt op	leukte op	opleukt	opleukte
3rd person singular	leukt op	leukte op	opleukt	opleukte
plural	leuken op	leukten op	opleuken	opleukten
subjunctive sing.1	leuke op	leukte op	opleuke	opleukte
subjunctive plur.1	leuken op	leukten op	opleuken	opleukten
imperative sing.	leuk op
imperative plur.1	leukt op
participles	opleukend	opgeleukt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• opvrolijken
• verfraaien
• versieren

Related terms

• opleukeren