opknappen

Dutch

Etymology

From op +‎ knap +‎ -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔpˌknɑ.pə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: op‧knap‧pen

Verb

opknappen

1. (transitive) to overhaul, to renovate, to refurbish
2. (transitive) to take care of (a job or task)
3. (intransitive) to get better, to recuperate, to cheer up
4. (transitive, Suriname) to trounce

Conjugation

Conjugation of opknappen (weak, separable)
infinitive	opknappen
past singular	knapte op
past participle	opgeknapt
infinitive	opknappen
gerund	opknappen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	knap op	knapte op	opknap	opknapte
2nd person sing. (jij)	knapt op, knap op2	knapte op	opknapt	opknapte
2nd person sing. (u)	knapt op	knapte op	opknapt	opknapte
2nd person sing. (gij)	knapt op	knapte op	opknapt	opknapte
3rd person singular	knapt op	knapte op	opknapt	opknapte
plural	knappen op	knapten op	opknappen	opknapten
subjunctive sing.1	knappe op	knapte op	opknappe	opknapte
subjunctive plur.1	knappen op	knapten op	opknappen	opknapten
imperative sing.	knap op
imperative plur.1	knapt op
participles	opknappend	opgeknapt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• opknapbeurt

Descendants

• Afrikaans: opknap
• → West Frisian: opknappe

Anagrams

• knappen op