ontstaan

Dutch

Etymology

From Middle Dutch ontstaen, from Old Dutch antstān. Equivalent to ont- +‎ staan. Cognate with German entstehen and Dutch Low Saxon untstån.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔntˈstaːn/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ont‧staan
• Rhymes: -aːn

Verb

ontstaan

1. to arise, to come into being

Conjugation

Conjugation of ontstaan (strong class 6, irregular, prefixed)
infinitive	ontstaan
past singular	ontstond
past participle	ontstaan
infinitive	ontstaan
gerund	ontstaan n
	present tense	past tense
1st person singular	ontsta	ontstond
2nd person sing. (jij)	ontstaat, ontsta2	ontstond
2nd person sing. (u)	ontstaat	ontstond
2nd person sing. (gij)	ontstaat	ontstondt
3rd person singular	ontstaat	ontstond
plural	ontstaan	ontstonden
subjunctive sing.1	ontsta	ontstonde
subjunctive plur.1	ontstaan	ontstonden
imperative sing.	ontsta
imperative plur.1	ontstaat
participles	ontstaand	ontstaan
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

• Afrikaans: ontstaan

Participle

ontstaan

1. past participle of ontstaan

Declension

Declension of ontstaan
uninflected	ontstaan
inflected	ontstane
		positive
predicative/adverbial		ontstaan
indefinite	m./f. sing.	ontstane
	n. sing.	ontstaan
	plural	ontstane
definite		ontstane
partitive		ontstaans

Noun

ontstaan n (uncountable)

1. start, beginning; arising, origination