omrijden

Dutch

Etymology

From om +‎ rijden.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈɔm.rɛi.də(n)]

• Audio:

  (file)

Verb

omrijden

1. (intransitive) to drive around, to make a detour
2. (transitive) to knock down or knock over by riding or driving

Conjugation

Conjugation of omrijden (strong class 1, slightly irregular, separable)
infinitive	omrijden
past singular	reed om
past participle	omgereden
infinitive	omrijden
gerund	omrijden n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	rij om, rijd om	reed om	omrij, omrijd	omreed
2nd person sing. (jij)	rijdt om, rij om2, rijd om2	reed om	omrijdt	omreed
2nd person sing. (u)	rijdt om	reed om	omrijdt	omreed
2nd person sing. (gij)	rijdt om	reedt om	omrijdt	omreedt
3rd person singular	rijdt om	reed om	omrijdt	omreed
plural	rijden om	reden om	omrijden	omreden
subjunctive sing.1	rijde om	rede om	omrijde	omrede
subjunctive plur.1	rijden om	reden om	omrijden	omreden
imperative sing.	rij om, rijd om
imperative plur.1	rijdt om
participles	omrijdend	omgereden
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• (knock down): omverrijden

See also

• omlopen
• omleiden

Anagrams

• rijden om