lykja

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈlɪːca/

  Rhymes: -ɪːca

Etymology 1

From Old Norse lykja.

Verb

lykja (weak verb, third-person singular past indicative lukti, supine lukið)

1. to shut, to close

   Synonym: loka

Conjugation

lykja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að lykja
supine (sagnbót)		lukið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		lykjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég lyk	við lykjum	present (nútíð)	ég lyki	við lykjum
	þú lykur	þið lykið		þú lykir	þið lykið
	hann, hún, það lykur	þeir, þær, þau lykja		hann, hún, það lyki	þeir, þær, þau lyki
past (þátíð)	ég lukti	við luktum	past (þátíð)	ég lykti	við lyktum
	þú luktir	þið luktuð		þú lyktir	þið lyktuð
	hann, hún, það lukti	þeir, þær, þau luktu		hann, hún, það lykti	þeir, þær, þau lyktu
imperative (boðháttur)	lyk (þú)	lykið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	lyktu	lykiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

lykjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að lykjast
supine (sagnbót)		lukist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		lykjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég lykst	við lykjumst	present (nútíð)	ég lykjist	við lykjumst
	þú lykst	þið lykjist		þú lykjist	þið lykjist
	hann, hún, það lykst	þeir, þær, þau lykjast		hann, hún, það lykjist	þeir, þær, þau lykjist
past (þátíð)	ég luktist	við luktumst	past (þátíð)	ég lyktist	við lyktumst
	þú luktist	þið luktust		þú lyktist	þið lyktust
	hann, hún, það luktist	þeir, þær, þau luktust		hann, hún, það lyktist	þeir, þær, þau lyktust
imperative (boðháttur)	lykst (þú)	lykist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	lykstu	lykisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

lukinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	lukinn	lukin	lukið		luktir	luktar	lukin
accusative (þolfall)	lukinn	lukta	lukið		lukta	luktar	lukin
dative (þágufall)	luktum	lukinni	luktu		luktum	luktum	luktum
genitive (eignarfall)	lukins	lukinnar	lukins		lukinna	lukinna	lukinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	lukti	lukta	lukta		luktu	luktu	luktu
accusative (þolfall)	lukta	luktu	lukta		luktu	luktu	luktu
dative (þágufall)	lukta	luktu	lukta		luktu	luktu	luktu
genitive (eignarfall)	lukta	luktu	lukta		luktu	luktu	luktu

Etymology 2

Noun

lykja f (genitive singular lykju, nominative plural lykjur)

1. ampoule

   Synonyms: ampúla, lyfjabiða

Declension

Declension of lykja (feminine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	lykja	lykjan	lykjur	lykjurnar
accusative	lykju	lykjuna	lykjur	lykjurnar
dative	lykju	lykjunni	lykjum	lykjunum
genitive	lykju	lykjunnar	lykja, lykna	lykjanna, lyknanna

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *lukjaną (“to close, shut”) (see the related *lūkaną), from Proto-Indo-European *lewg- (“to bend, fold, turn”). Doublet of lúka.

Verb

lykja (singular past indicative lukti, plural past indicative luktu, past participle luktr)

1. to shut, to close

Conjugation

Conjugation of lykja — active (weak class 1)

infinitive	lykja
present participle	lykjandi
past participle	luktr
indicative	present	past
1st-person singular	lyk	lukta
2nd-person singular	lykr	luktir
3rd-person singular	lykr	lukti
1st-person plural	lykjum	luktum
2nd-person plural	lykið	luktuð
3rd-person plural	lykja	luktu
subjunctive	present	past
1st-person singular	lykja	lykta
2nd-person singular	lykir	lyktir
3rd-person singular	lyki	lykti
1st-person plural	lykim	lyktim
2nd-person plural	lykið	lyktið
3rd-person plural	lyki	lykti
imperative	present
2nd-person singular	lyk
1st-person plural	lykjum
2nd-person plural	lykið

Conjugation of lykja — mediopassive (weak class 1)

infinitive	lykjask
present participle	lykjandisk
past participle	lykzk
indicative	present	past
1st-person singular	lykjumk	luktumk
2nd-person singular	lyksk	luktisk
3rd-person singular	lyksk	luktisk
1st-person plural	lykjumsk	luktumsk
2nd-person plural	lykizk	luktuzk
3rd-person plural	lykjask	luktusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	lykjumk	lyktumk
2nd-person singular	lykisk	lyktisk
3rd-person singular	lykisk	lyktisk
1st-person plural	lykimsk	lyktimsk
2nd-person plural	lykizk	lyktizk
3rd-person plural	lykisk	lyktisk
imperative	present
2nd-person singular	lyksk
1st-person plural	lykjumsk
2nd-person plural	lykizk

Descendants

• Icelandic: lykja
• Norwegian Nynorsk: lykkja
• Old Swedish: lykkia
  • Swedish: lycka
• Danish: lukke
  • Norwegian Bokmål: lukke
    • → Norwegian Nynorsk: lukka

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910) “lykja”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive