lykta

Icelandic

Etymology

From lykt.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈlɪxta/

Verb

lykta (weak verb, third-person singular past indicative lyktaði, supine lyktað)

1. (intransitive) to smell

Conjugation

lykta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að lykta
supine (sagnbót)		lyktað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		lyktandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég lykta	við lyktum	present (nútíð)	ég lykti	við lyktum
	þú lyktar	þið lyktið		þú lyktir	þið lyktið
	hann, hún, það lyktar	þeir, þær, þau lykta		hann, hún, það lykti	þeir, þær, þau lykti
past (þátíð)	ég lyktaði	við lyktuðum	past (þátíð)	ég lyktaði	við lyktuðum
	þú lyktaðir	þið lyktuðuð		þú lyktaðir	þið lyktuðuð
	hann, hún, það lyktaði	þeir, þær, þau lyktuðu		hann, hún, það lyktaði	þeir, þær, þau lyktuðu
imperative (boðháttur)	lykta (þú)	lyktið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	lyktaðu	lyktiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

lyktast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að lyktast
supine (sagnbót)		lyktast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		lyktandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég lyktast	við lyktumst	present (nútíð)	ég lyktist	við lyktumst
	þú lyktast	þið lyktist		þú lyktist	þið lyktist
	hann, hún, það lyktast	þeir, þær, þau lyktast		hann, hún, það lyktist	þeir, þær, þau lyktist
past (þátíð)	ég lyktaðist	við lyktuðumst	past (þátíð)	ég lyktaðist	við lyktuðumst
	þú lyktaðist	þið lyktuðust		þú lyktaðist	þið lyktuðust
	hann, hún, það lyktaðist	þeir, þær, þau lyktuðust		hann, hún, það lyktaðist	þeir, þær, þau lyktuðust
imperative (boðháttur)	lyktast (þú)	lyktist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	lyktastu	lyktisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

lyktaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	lyktaður	lyktuð	lyktað		lyktaðir	lyktaðar	lyktuð
accusative (þolfall)	lyktaðan	lyktaða	lyktað		lyktaða	lyktaðar	lyktuð
dative (þágufall)	lyktuðum	lyktaðri	lyktuðu		lyktuðum	lyktuðum	lyktuðum
genitive (eignarfall)	lyktaðs	lyktaðrar	lyktaðs		lyktaðra	lyktaðra	lyktaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	lyktaði	lyktaða	lyktaða		lyktuðu	lyktuðu	lyktuðu
accusative (þolfall)	lyktaða	lyktuðu	lyktaða		lyktuðu	lyktuðu	lyktuðu
dative (þágufall)	lyktaða	lyktuðu	lyktaða		lyktuðu	lyktuðu	lyktuðu
genitive (eignarfall)	lyktaða	lyktuðu	lyktaða		lyktuðu	lyktuðu	lyktuðu

Related terms

• lykt

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• lykten

Noun

lykta m or f

1. definite feminine singular of lykt

Norwegian Nynorsk

Noun

lykta f

1. definite singular of lykt

Swedish

en lykta

Pronunciation

• IPA^(key): /²lʏkta/
• Homophone: lyckta

Noun

lykta c

1. a lantern
2. (chiefly in some compounds) an encased light (more generally, including electric ones)

   baklykta

   tail light

3. bald face (a horse marking)

Declension

Declension of lykta

		nominative	genitive
singular	indefinite	lykta	lyktas
	definite	lyktan	lyktans
plural	indefinite	lyktor	lyktors
	definite	lyktorna	lyktornas

Related terms

• baklykta
• cykellykta
• fotogenlykta
• framlykta
• gatlykta
• lyktgubbe
• lyktstolpe

See also

• lanterna

Verb

lykta (present lyktar, preterite lyktade, supine lyktat, imperative lykta)

1. (archaic) to end, to terminate
   • 1541, Gustav Vasa Bible, Matthew 7:28

     Och thet begaff sigh, när Jesus lychtadhe thetta talet, Wardt folcket förskreckt offuer hans lärdom

     (pre-1906 spelling) Och det begaf sig, när Jesus lyktade detta talet, vardt folket förskräckt öfver hans lärdom

     And it came to pass, when Jesus had ended these sayings, the people were astonished at his doctrine

   • 1915, Dan Andersson, Svarta ballader, En spelmans jordafärd:

     […] Det är bara Olle spelman, susar tall och sjunger gran,
     han har lyktat sina hemlösa år. […]

     […] 'Tis only Olle fiddler, rustles pine and sings spruce,
     he has ended his homeless years. […]

Conjugation

Conjugation of lykta (weak)

	Active		Passive
Infinitive	lykta		lyktas
Supine	lyktat		lyktats
Imperative	lykta		—
Imper. plural1	lykten		—
	Present	Past	Present	Past
Indicative	lyktar	lyktade	lyktas	lyktades
Ind. plural1	lykta	lyktade	lyktas	lyktades
Subjunctive2	lykte	lyktade	lyktes	lyktades
	Participles
Present participle	lyktande
Past participle	lyktad
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Related terms

• ändalykt

References

• lykta in Svensk ordbok (SO)
• lykta in Svenska Akademiens ordlista (SAOL)
• lykta in Svenska Akademiens ordbok (SAOB)