looien

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈloːi̯ə(n)/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -oːi̯ən

Etymology 1

From Middle Dutch lôyen, from Old Dutch *lōien, from Proto-Germanic *lawjaną, which is from the same source as *laubą (“leaf”).

Verb

looien

1. to tan (leather)

Conjugation

Conjugation of looien (weak)
infinitive	looien
past singular	looide
past participle	gelooid
infinitive	looien
gerund	looien n
	present tense	past tense
1st person singular	looi	looide
2nd person sing. (jij)	looit, looi2	looide
2nd person sing. (u)	looit	looide
2nd person sing. (gij)	looit	looide
3rd person singular	looit	looide
plural	looien	looiden
subjunctive sing.1	looie	looide
subjunctive plur.1	looien	looiden
imperative sing.	looi
imperative plur.1	looit
participles	looiend	gelooid
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• leerlooien n
• looier, leerlooier

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Adjective

looien (not comparable)

1. (now dialectal) Alternative form of loden
   • 1979, Rubberen Robbie, De Ambulance:

     Iedere avond bal, knokken tot in de hal, ’k heb een looien pijp voor het geval.

     Every night a ball, brawling up into the hall, I’ve got a lead pipe just in case.