leiða

See also: Leida, Leitha, leída, and léidá

Faroese

Etymology 1

From Old Norse leiða, from Proto-Germanic *laidijaną., causative of *līþaną ( > Faroese líða).

Verb

leiða (third person singular past indicative leiddi, third person plural past indicative leiddu, supine leitt)

1. to lead

Conjugation

Conjugation of leiða (group v-3)

infinitive	leiða
supine	leitt
	present	past
first singular	leiði	leiddi
second singular	leiðir	leiddi
third singular	leiðir	leiddi
plural	leiða	leiddu
participle (a18)1	leiðandi	leiddur
	imperative
singular	leið!
plural	leiðið!

¹Only the past participle being declined.

Etymology 2

From Old Norse leiða, from Proto-Germanic *laiþijaną, from *laiþaz ( > Faroese leiður).

Verb

leiða

1. to bore

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈleiːða/
• Rhymes: -eiːða

Etymology 1

From Old Norse leiða, from Proto-Germanic *laidijaną, causative of *līþaną ( > Icelandic líða).

Verb

leiða (weak verb, third-person singular past indicative leiddi, supine leitt)

1. to lead
2. (physics) to conduct (heat, electricity, etc.)
3. (mediopassive) to hold hands

Conjugation

leiða — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að leiða
supine (sagnbót)		leitt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		leiðandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég leiði	við leiðum	present (nútíð)	ég leiði	við leiðum
	þú leiðir	þið leiðið		þú leiðir	þið leiðið
	hann, hún, það leiðir	þeir, þær, þau leiða		hann, hún, það leiði	þeir, þær, þau leiði
past (þátíð)	ég leiddi	við leiddum	past (þátíð)	ég leiddi	við leiddum
	þú leiddir	þið leidduð		þú leiddir	þið leidduð
	hann, hún, það leiddi	þeir, þær, þau leiddu		hann, hún, það leiddi	þeir, þær, þau leiddu
imperative (boðháttur)	leið (þú)	leiðið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	leiddu	leiðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

leiðast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að leiðast
supine (sagnbót)		leiðst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		leiðandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég leiðist	við leiðumst	present (nútíð)	ég leiðist	við leiðumst
	þú leiðist	þið leiðist		þú leiðist	þið leiðist
	hann, hún, það leiðist	þeir, þær, þau leiðast		hann, hún, það leiðist	þeir, þær, þau leiðist
past (þátíð)	ég leiddist	við leiddumst	past (þátíð)	ég leiddist	við leiddumst
	þú leiddist	þið leiddust		þú leiddist	þið leiddust
	hann, hún, það leiddist	þeir, þær, þau leiddust		hann, hún, það leiddist	þeir, þær, þau leiddust
imperative (boðháttur)	leiðst (þú)	leiðist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	leiðstu	leiðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

leiddur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	leiddur	leidd	leitt		leiddir	leiddar	leidd
accusative (þolfall)	leiddan	leidda	leitt		leidda	leiddar	leidd
dative (þágufall)	leiddum	leiddri	leiddu		leiddum	leiddum	leiddum
genitive (eignarfall)	leidds	leiddrar	leidds		leiddra	leiddra	leiddra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	leiddi	leidda	leidda		leiddu	leiddu	leiddu
accusative (þolfall)	leidda	leiddu	leidda		leiddu	leiddu	leiddu
dative (þágufall)	leidda	leiddu	leidda		leiddu	leiddu	leiddu
genitive (eignarfall)	leidda	leiddu	leidda		leiddu	leiddu	leiddu

Etymology 2

From Old Norse leiða, from Proto-Germanic *laiþijaną, from *laiþaz ( > Icelandic leiður).

Verb

leiða (weak verb, third-person singular past indicative leiddi, supine leitt)

1. (ditransitive) to cause to loath
2. (mediopassive, with inverted word order) to be found boring or irksome [with dative ‘to someone’]

   Mér leiðist þessar tafir. ― I find these delays irksome.

Conjugation

leiða — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að leiða
supine (sagnbót)		leitt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		leiðandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég leiði	við leiðum	present (nútíð)	ég leiði	við leiðum
	þú leiðir	þið leiðið		þú leiðir	þið leiðið
	hann, hún, það leiðir	þeir, þær, þau leiða		hann, hún, það leiði	þeir, þær, þau leiði
past (þátíð)	ég leiddi	við leiddum	past (þátíð)	ég leiddi	við leiddum
	þú leiddir	þið leidduð		þú leiddir	þið leidduð
	hann, hún, það leiddi	þeir, þær, þau leiddu		hann, hún, það leiddi	þeir, þær, þau leiddu
imperative (boðháttur)	leið (þú)	leiðið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	leiddu	leiðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

leiðast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að leiðast
supine (sagnbót)		leiðst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		leiðandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég leiðist	við leiðumst	present (nútíð)	ég leiðist	við leiðumst
	þú leiðist	þið leiðist		þú leiðist	þið leiðist
	hann, hún, það leiðist	þeir, þær, þau leiðast		hann, hún, það leiðist	þeir, þær, þau leiðist
past (þátíð)	ég leiddist	við leiddumst	past (þátíð)	ég leiddist	við leiddumst
	þú leiddist	þið leiddust		þú leiddist	þið leiddust
	hann, hún, það leiddist	þeir, þær, þau leiddust		hann, hún, það leiddist	þeir, þær, þau leiddust
imperative (boðháttur)	leiðst (þú)	leiðist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	leiðstu	leiðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

leiddur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	leiddur	leidd	leitt		leiddir	leiddar	leidd
accusative (þolfall)	leiddan	leidda	leitt		leidda	leiddar	leidd
dative (þágufall)	leiddum	leiddri	leiddu		leiddum	leiddum	leiddum
genitive (eignarfall)	leidds	leiddrar	leidds		leiddra	leiddra	leiddra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	leiddi	leidda	leidda		leiddu	leiddu	leiddu
accusative (þolfall)	leidda	leiddu	leidda		leiddu	leiddu	leiddu
dative (þágufall)	leidda	leiddu	leidda		leiddu	leiddu	leiddu
genitive (eignarfall)	leidda	leiddu	leidda		leiddu	leiddu	leiddu

References

• Ásgeir Blöndal Magnússon (1989) Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)