Jump to content

læka

From Wiktionary, the free dictionary

Old Swedish

[edit]

Etymology

[edit]

From Old Norse leka, from Proto-Germanic *lekaną.

Verb

[edit]

læka

  1. to leak

Conjugation

[edit]
Conjugation of læka (strong)
present past
infinitive læka
participle lækandi, lækande lækin, lakin
active voice indicative subjunctive imperative indicative subjunctive
iæk læker læki, læke lak lōki, lōke
þū læker læki, læke læk lakt lōki, lōke
han læker læki, læke lak lōki, lōke
vīr lækum, lækom lækum, lækom lækum, lækom lōkum, lōkom lōkum, lōkom
īr lækin lækin lækin lōkin lōkin
þēr læka lækin lōku, lōko lōkin
mediopassive voice indicative subjunctive imperative indicative subjunctive
iæk læks lækis, lækes laks lōkis, lōkes
þū læks lækis, lækes lakts lōkis, lōkes
han læks lækis, lækes laks lōkis, lōkes
vīr lækums, -oms lækums, lækoms lōkums, lōkoms lōkums, lōkoms
īr lækins lækins lōkins lōkins
þēr lækas lækins lōkus, lōkos lōkins