korzyć

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish korzyć się.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkɔ.ʐɘt͡ɕ/

• Audio 1; “korzyć”:

  (file)

• Audio 2; “korzyć się”:

  (file)

• Rhymes: -ɔʐɘt͡ɕ
• Syllabification: ko‧rzyć

Verb

korzyć impf (perfective ukorzyć)

1. (transitive, literary) to humble

   Synonym: (obsolete) uniżać

2. (reflexive with się, literary) to humble oneself

   Synonyms: bić czołem, (obsolete) uniżać się

Conjugation

Conjugation of korzyć impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		korzyć
present tense	1st	korzę			korzymy
	2nd	korzysz			korzycie
	3rd	korzy			korzą
	impersonal	korzy się
past tense	1st	korzyłem, -(e)m korzył	korzyłam, -(e)m korzyła	korzyłom, -(e)m korzyło	korzyliśmy, -(e)śmy korzyli	korzyłyśmy, -(e)śmy korzyły
	2nd	korzyłeś, -(e)ś korzył	korzyłaś, -(e)ś korzyła	korzyłoś, -(e)ś korzyło	korzyliście, -(e)ście korzyli	korzyłyście, -(e)ście korzyły
	3rd	korzył	korzyła	korzyło	korzyli	korzyły
	impersonal	korzono
future tense	1st	będę korzył, będę korzyć	będę korzyła, będę korzyć	będę korzyło, będę korzyć	będziemy korzyli, będziemy korzyć	będziemy korzyły, będziemy korzyć
	2nd	będziesz korzył, będziesz korzyć	będziesz korzyła, będziesz korzyć	będziesz korzyło, będziesz korzyć	będziecie korzyli, będziecie korzyć	będziecie korzyły, będziecie korzyć
	3rd	będzie korzył, będzie korzyć	będzie korzyła, będzie korzyć	będzie korzyło, będzie korzyć	będą korzyli, będą korzyć	będą korzyły, będą korzyć
	impersonal	będzie korzyć się
conditional	1st	korzyłbym, bym korzył	korzyłabym, bym korzyła	korzyłobym, bym korzyło	korzylibyśmy, byśmy korzyli	korzyłybyśmy, byśmy korzyły
	2nd	korzyłbyś, byś korzył	korzyłabyś, byś korzyła	korzyłobyś, byś korzyło	korzylibyście, byście korzyli	korzyłybyście, byście korzyły
	3rd	korzyłby, by korzył	korzyłaby, by korzyła	korzyłoby, by korzyło	korzyliby, by korzyli	korzyłyby, by korzyły
	impersonal	korzono by
imperative	1st	niech korzę			korzmy
	2nd	korz			korzcie
	3rd	niech korzy			niech korzą
active adjectival participle		korzący	korząca	korzące	korzący	korzące
passive adjectival participle		korzony	korzona	korzone	korzeni	korzone
contemporary adverbial participle		korząc
verbal noun		korzenie

Derived terms

adjective

• korny

 

verbs

• pokorzyć pf
• przekorzyć pf
• ukorzyć pf
• upokorzyć pf, upokarzać impf

 

Related terms

nouns

• kara
• korność
• pokora
• przekora
• przekorność

 

verb

• karać impf

 

Further reading

• korzyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• korzyć in Polish dictionaries at PWN
• Wanda Decyk-Zięba, editor (2018-2022), “korzyć się”, in Dydaktyczny Słownik Etymologiczno-historyczny Języka Polskiego [A Didactic, Historical, Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish), →ISBN