pokora

See also: pokorą

Czech

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈpokora]
• Hyphenation: po‧ko‧ra

Noun

pokora f

1. humility

Declension

Declension of pokora (hard feminine)

	singular	plural
nominative	pokora	pokory
genitive	pokory	pokor
dative	pokoře	pokorám
accusative	pokoru	pokory
vocative	pokoro	pokory
locative	pokoře	pokorách
instrumental	pokorou	pokorami

Derived terms

• pokorný
• pokořit

 

Further reading

• “pokora”, in Příruční slovník jazyka českého (in Czech), 1935–1957
• “pokora”, in Slovník spisovného jazyka českého (in Czech), 1960–1971, 1989
• “pokora”, in Internetová jazyková příručka (in Czech)

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *pokora. First attested in the 15th century

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pɔkɔra/
• IPA^(key): (15^th CE) /pɔkɔra/

Noun

pokora f

1. (attested in Greater Poland) humility
   • 1916 [second half of the 15th century], Stanisław Słoński, editor, Psałterz puławski‎^[1], Greater Poland, page 108:

     Glos Yezukristow o Yudaszu... y Yudaszowy zloszczy warowacz szye, a Yezukrystowø pokorę naszlyadowacz

     [Głos Jezukrystow o Judaszu... i Judaszowy złości warować sie, a Jezukrystowę pokorę naśladować]

     (please add an English translation of this quotation)

2. (attested in Masovia) humiliation (public humiliation of a perpetrator, usually a murderer, and a request for forgiveness)
   • 1895 [1448–1450], Mikołaj Suled, edited by Franciszek Piekosiński, Tłumaczenia polskie statutów ziemskich, Kodeks Świętosławów, Warka, page 92:

     Pokora za manzoboystwo slyachthy. Item gdi slyachczicz zabye slyachczycza, pyanczdzyesyant kop... zaplaczicz ma a pokoran... dlya sgladzenya nyeprziyasny... vczinicz ma

     [Pokora za mężobojstwo ślachty Item gdy ślachcic zabije ślachcica, pięćdziesiąt kop... zapłacić ma a pokorę... dla zgładzenia nieprzyjaźni... uczynić ma]

Further reading

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “pokora”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish pokora.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔˈkɔ.ra/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔra
• Syllabification: po‧ko‧ra
• Homophone: Pokora

Noun

pokora f

1. humility
2. (Bukovina) mourning

Declension

Declension of pokora

	singular
nominative	pokora
genitive	pokory
dative	pokorze
accusative	pokorę
instrumental	pokorą
locative	pokorze
vocative	pokoro

Derived terms

• pokorny

 

Further reading

• pokora in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• pokora in Polish dictionaries at PWN