przekora

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: przekorą

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Deverbal from przekorzyć się.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /pʂɛˈkɔ.ra/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔra
  • Syllabification: prze‧ko‧ra

Noun

[edit]

przekora f

  1. bloody-mindedness, contrariness, perverseness, self-willedness, spite, wrongheadedness (tendency to argue, counter, oppose, resist)
    Synonym: przekorność

Declension

[edit]

Derived terms

[edit]
adjective
noun
preposition
[edit]
adverb
noun

Further reading

[edit]
  • przekora in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • przekora in Polish dictionaries at PWN