kneuzen

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch

[edit]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈknøː.zə(n)/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -øːzən

Noun

[edit]

kneuzen

  1. plural of kneus

Verb

[edit]

kneuzen

  1. (transitive) to bruise, inflict a physically hurtful marking(s) without an open wound

Inflection

[edit]
Conjugation of kneuzen (weak)
infinitive kneuzen
past singular kneusde
past participle gekneusd
infinitive kneuzen
gerund kneuzen n
present tense past tense
1st person singular kneus kneusde
2nd person sing. (jij) kneust kneusde
2nd person sing. (u) kneust kneusde
2nd person sing. (gij) kneust kneusde
3rd person singular kneust kneusde
plural kneuzen kneusden
subjunctive sing.1 kneuze kneusde
subjunctive plur.1 kneuzen kneusden
imperative sing. kneus
imperative plur.1 kneust
participles kneuzend gekneusd
1) Archaic.

Synonyms

[edit]

Derived terms

[edit]