kljúfa

Icelandic

Etymology

From Old Norse kljúfa, from Proto-Germanic *kleubaną, from Proto-Indo-European *glewbʰ-.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkʰljuːva/

  Rhymes: -uːva

Verb

kljúfa (strong verb, third-person singular past indicative klauf, third-person plural past indicative klufu, supine klofið)

1. to split, cleave

   Synonym: búta

Conjugation

kljúfa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að kljúfa
supine (sagnbót)		klofið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		kljúfandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég klýf	við kljúfum	present (nútíð)	ég kljúfi	við kljúfum
	þú klýfur	þið kljúfið		þú kljúfir	þið kljúfið
	hann, hún, það klýfur	þeir, þær, þau kljúfa		hann, hún, það kljúfi	þeir, þær, þau kljúfi
past (þátíð)	ég klauf	við klufum	past (þátíð)	ég klyfi	við klyfum
	þú klaufst	þið klufuð		þú klyfir	þið klyfuð
	hann, hún, það klauf	þeir, þær, þau klufu		hann, hún, það klyfi	þeir, þær, þau klyfu
imperative (boðháttur)	kljúf (þú)	kljúfið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	kljúfðu	kljúfiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

kljúfast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að kljúfast
supine (sagnbót)		klofist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		kljúfandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég klýfst	við kljúfumst	present (nútíð)	ég kljúfist	við kljúfumst
	þú klýfst	þið kljúfist		þú kljúfist	þið kljúfist
	hann, hún, það klýfst	þeir, þær, þau kljúfast		hann, hún, það kljúfist	þeir, þær, þau kljúfist
past (þátíð)	ég klaufst	við klufumst	past (þátíð)	ég klyfist	við klyfumst
	þú klaufst	þið klufust		þú klyfist	þið klyfust
	hann, hún, það klaufst	þeir, þær, þau klufust		hann, hún, það klyfist	þeir, þær, þau klyfust
imperative (boðháttur)	kljúfst (þú)	kljúfist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	kljúfstu	kljúfisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

klofinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	klofinn	klofin	klofið		klofnir	klofnar	klofin
accusative (þolfall)	klofinn	klofna	klofið		klofna	klofnar	klofin
dative (þágufall)	klofnum	klofinni	klofnu		klofnum	klofnum	klofnum
genitive (eignarfall)	klofins	klofinnar	klofins		klofinna	klofinna	klofinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	klofni	klofna	klofna		klofnu	klofnu	klofnu
accusative (þolfall)	klofna	klofnu	klofna		klofnu	klofnu	klofnu
dative (þágufall)	klofna	klofnu	klofna		klofnu	klofnu	klofnu
genitive (eignarfall)	klofna	klofnu	klofna		klofnu	klofnu	klofnu

Further reading

• “kljúfa” in the Dictionary of Modern Icelandic (in Icelandic) and ISLEX (in the Nordic languages)

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *kleubaną. Ultimately from Proto-Indo-European *glewbʰ- (“to split”).

Verb

kljúfa (singular past indicative klauf, plural past indicative klufu, past participle klofinn)

1. (transitive, with accusative) to cleave, split

Conjugation

Conjugation of kljúfa — active (strong class 2)

infinitive	kljúfa
present participle	kljúfandi
past participle	klofinn
indicative	present	past
1st-person singular	klýf	klauf
2nd-person singular	klýfr	klauft
3rd-person singular	klýfr	klauf
1st-person plural	kljúfum	klufum
2nd-person plural	kljúfið	klufuð
3rd-person plural	kljúfa	klufu
subjunctive	present	past
1st-person singular	kljúfa	klyfa
2nd-person singular	kljúfir	klyfir
3rd-person singular	kljúfi	klyfi
1st-person plural	kljúfim	klyfim
2nd-person plural	kljúfið	klyfið
3rd-person plural	kljúfi	klyfi
imperative	present
2nd-person singular	kljúf
1st-person plural	kljúfum
2nd-person plural	kljúfið

Conjugation of kljúfa — mediopassive (strong class 2)

infinitive	kljúfask
present participle	kljúfandisk
past participle	klofizk
indicative	present	past
1st-person singular	kljúfumk	klufumk
2nd-person singular	klýfsk	klaufzk
3rd-person singular	klýfsk	klaufsk
1st-person plural	kljúfumsk	klufumsk
2nd-person plural	kljúfizk	klufuzk
3rd-person plural	kljúfask	klufusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	kljúfumk	klyfumk
2nd-person singular	kljúfisk	klyfisk
3rd-person singular	kljúfisk	klyfisk
1st-person plural	kljúfimsk	klyfimsk
2nd-person plural	kljúfizk	klyfizk
3rd-person plural	kljúfisk	klyfisk
imperative	present
2nd-person singular	kljúfsk
1st-person plural	kljúfumsk
2nd-person plural	kljúfizk

Descendants

• Icelandic: kljúfa
• Faroese: klúgva
• Norwegian Nynorsk: kljuva, kluva, kløyva; (dialectal) kljuga, kluba
  • → Norwegian Bokmål: kløyve
• Elfdalian: kliuova
• Old Swedish: klȳva
  • Swedish: klyva
• Old Danish: klȳuæ
  • Scanian: kløva
  • Danish: kløve
    • Norwegian Bokmål: kløve
• Old Gutnish: kliaufa
  • Gutnish: klaue

References

• “kljúfa”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press