kōnieczny

See also: konieczny, kònieczny, and Konieczny

Silesian

Etymology

Inherited from Old Polish konieczny. By surface analysis, kōniec +‎ -ny.

Pronunciation

• IPA^(key): /koˈɲɛt͡ʂ.nɪ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛt͡ʂnɪ
• Syllabification: kō‧niecz‧ny

Adjective

kōnieczny (not comparable, derived adverb kōniecznie)

1. necessary, needed

Declension

Declension of kōnieczny

		singular				plural
		masculine	neuter	feminine		virile	nonvirile
nominative		kōnieczny	kōnieczne	kōniecznŏ		kōnieczni	kōnieczne
genitive		kōniecznego		kōniecznyj		kōniecznych
dative		kōniecznymu		kōniecznyj		kōniecznym
accusative	animate	kōniecznego	kōnieczne	kōniecznõ		kōniecznych	kōnieczne
	inanimate	kōnieczny
instrumental		kōniecznym		kōniecznōm		kōniecznymi
locative		kōniecznym		kōniecznyj		kōniecznych
vocative		kōnieczny	kōnieczne	kōniecznŏ		kōnieczni	kōnieczne

Derived terms

nouns

• kōnieczność

Further reading

• kōnieczny in silling.org
• Aleksandra Wencel (2023) “kůńecny”, in Dykcjůnôrz ślų̊sko-polski, page 358