huikennella

Finnish

Etymology

huikea +‎ -nnella

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈhui̯kenːelːɑˣ/, [ˈhui̯k̟e̞nˌne̞lːɑ̝(ʔ)]
• Rhymes: -elːɑ
• Syllabification^(key): hui‧ken‧nel‧la

Verb

huikennella

1. (intransitive) to fritter, to frivol, to wanton (live frivolously)

Conjugation

Inflection of huikennella (Kotus type 67*J/tulla, nt-nn gradation)
indicative mood
present tense				perfect
person		positive	negative	person	positive	negative
1st sing.		huikentelen	en huikentele	1st sing.	olen huikennellut	en ole huikennellut
2nd sing.		huikentelet	et huikentele	2nd sing.	olet huikennellut	et ole huikennellut
3rd sing.		huikentelee	ei huikentele	3rd sing.	on huikennellut	ei ole huikennellut
1st plur.		huikentelemme	emme huikentele	1st plur.	olemme huikennelleet	emme ole huikennelleet
2nd plur.		huikentelette	ette huikentele	2nd plur.	olette huikennelleet	ette ole huikennelleet
3rd plur.		huikentelevat	eivät huikentele	3rd plur.	ovat huikennelleet	eivät ole huikennelleet
passive		huikennellaan	ei huikennella	passive	on huikenneltu	ei ole huikenneltu
past tense				pluperfect
person		positive	negative	person	positive	negative
1st sing.		huikentelin	en huikennellut	1st sing.	olin huikennellut	en ollut huikennellut
2nd sing.		huikentelit	et huikennellut	2nd sing.	olit huikennellut	et ollut huikennellut
3rd sing.		huikenteli	ei huikennellut	3rd sing.	oli huikennellut	ei ollut huikennellut
1st plur.		huikentelimme	emme huikennelleet	1st plur.	olimme huikennelleet	emme olleet huikennelleet
2nd plur.		huikentelitte	ette huikennelleet	2nd plur.	olitte huikennelleet	ette olleet huikennelleet
3rd plur.		huikentelivat	eivät huikennelleet	3rd plur.	olivat huikennelleet	eivät olleet huikennelleet
passive		huikenneltiin	ei huikenneltu	passive	oli huikenneltu	ei ollut huikenneltu
conditional mood
present				perfect
person		positive	negative	person	positive	negative
1st sing.		huikentelisin	en huikentelisi	1st sing.	olisin huikennellut	en olisi huikennellut
2nd sing.		huikentelisit	et huikentelisi	2nd sing.	olisit huikennellut	et olisi huikennellut
3rd sing.		huikentelisi	ei huikentelisi	3rd sing.	olisi huikennellut	ei olisi huikennellut
1st plur.		huikentelisimme	emme huikentelisi	1st plur.	olisimme huikennelleet	emme olisi huikennelleet
2nd plur.		huikentelisitte	ette huikentelisi	2nd plur.	olisitte huikennelleet	ette olisi huikennelleet
3rd plur.		huikentelisivat	eivät huikentelisi	3rd plur.	olisivat huikennelleet	eivät olisi huikennelleet
passive		huikenneltaisiin	ei huikenneltaisi	passive	olisi huikenneltu	ei olisi huikenneltu
imperative mood
present				perfect
person		positive	negative	person	positive	negative
1st sing.		—	—	1st sing.	—	—
2nd sing.		huikentele	älä huikentele	2nd sing.	—	—
3rd sing.		huikennelkoon	älköön huikennelko	3rd sing.	olkoon huikennellut	älköön olko huikennellut
1st plur.		huikennelkaamme	älkäämme huikennelko	1st plur.	—	—
2nd plur.		huikennelkaa	älkää huikennelko	2nd plur.	—	—
3rd plur.		huikennelkoot	älkööt huikennelko	3rd plur.	olkoot huikennelleet	älkööt olko huikennelleet
passive		huikenneltakoon	älköön huikenneltako	passive	olkoon huikenneltu	älköön olko huikenneltu
potential mood
present				perfect
person		positive	negative	person	positive	negative
1st sing.		huikennellen	en huikennelle	1st sing.	lienen huikennellut	en liene huikennellut
2nd sing.		huikennellet	et huikennelle	2nd sing.	lienet huikennellut	et liene huikennellut
3rd sing.		huikennellee	ei huikennelle	3rd sing.	lienee huikennellut	ei liene huikennellut
1st plur.		huikennellemme	emme huikennelle	1st plur.	lienemme huikennelleet	emme liene huikennelleet
2nd plur.		huikennellette	ette huikennelle	2nd plur.	lienette huikennelleet	ette liene huikennelleet
3rd plur.		huikennellevat	eivät huikennelle	3rd plur.	lienevät huikennelleet	eivät liene huikennelleet
passive		huikenneltaneen	ei huikenneltane	passive	lienee huikenneltu	ei liene huikenneltu
Nominal forms
infinitives				participles
		active	passive		active	passive
1st		huikennella		present	huikenteleva	huikenneltava
long 1st1		Possessive forms Person sing. plur. 1st huikennellakseni huikennellaksemme 2nd huikennellaksesi huikennellaksenne 3rd huikennellakseen huikennellaksensa		past	huikennellut	huikenneltu
2nd	inessive2	huikennellessa	huikenneltaessa	agent4	huikentelema
		Possessive forms Person sing. plur. 1st huikennellessani huikennellessamme 2nd huikennellessasi huikennellessanne 3rd huikennellessaan huikennellessansa		negative	huikentelematon
	instructive	huikennellen	—	1) Used only with a possessive suffix. 2) Usually with a possessive suffix (active only). 3) Some uses of the verbal noun are called the 'fourth infinitive' by certain sources (more details). 4) Usually with a possessive suffix. May not be used with all verbs, especially intransitive ones (more details). Distinct from nouns with the -ma suffix and third infinitive forms.
3rd	inessive	huikentelemassa	—
	elative	huikentelemasta	—
	illative	huikentelemaan	—
	adessive	huikentelemalla	—
	abessive	huikentelematta	—
	instructive	huikenteleman	huikenneltaman
4th3	verbal noun	huikenteleminen
5th1		Possessive forms Person sing. plur. 1st huikentelemaisillani huikentelemaisillamme 2nd huikentelemaisillasi huikentelemaisillanne 3rd huikentelemaisillaan huikentelemaisillansa

Derived terms

• huikentelu

 

Further reading

• “huikennella”, in Kielitoimiston sanakirja‎^[1] (in Finnish) (online dictionary, continuously updated), Kotimaisten kielten keskuksen verkkojulkaisuja 35, Helsinki: Kotimaisten kielten tutkimuskeskus (Institute for the Languages of Finland), 2004–, retrieved 2023-07-02