Jump to content

hengja

From Wiktionary, the free dictionary

Icelandic

[edit]

Etymology

[edit]

From Old Norse hengja, causative of hanga (to hang (intransitive)) (Icelandic hanga).

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

hengja (weak verb, third-person singular past indicative hengdi, supine hengt)

  1. to hang (something or someone) [with accusative]

Conjugation

[edit]
hengja – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur hengja
supine sagnbót hengt
present participle
hengjandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég hengi hengdi hengi hengdi
þú hengir hengdir hengir hengdir
hann, hún, það hengir hengdi hengi hengdi
plural við hengjum hengdum hengjum hengdum
þið hengið hengduð hengið hengduð
þeir, þær, þau hengja hengdu hengi hengdu
imperative boðháttur
singular þú heng (þú), hengdu
plural þið hengið (þið), hengiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hengjast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur hengjast
supine sagnbót hengst
present participle
hengjandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég hengist hengdist hengist hengdist
þú hengist hengdist hengist hengdist
hann, hún, það hengist hengdist hengist hengdist
plural við hengjumst hengdumst hengjumst hengdumst
þið hengist hengdust hengist hengdust
þeir, þær, þau hengjast hengdust hengist hengdust
imperative boðháttur
singular þú hengst (þú), hengstu
plural þið hengist (þið), hengisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hengdur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
hengdur hengd hengt hengdir hengdar hengd
accusative
(þolfall)
hengdan hengda hengt hengda hengdar hengd
dative
(þágufall)
hengdum hengdri hengdu hengdum hengdum hengdum
genitive
(eignarfall)
hengds hengdrar hengds hengdra hengdra hengdra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
hengdi hengda hengda hengdu hengdu hengdu
accusative
(þolfall)
hengda hengdu hengda hengdu hengdu hengdu
dative
(þágufall)
hengda hengdu hengda hengdu hengdu hengdu
genitive
(eignarfall)
hengda hengdu hengda hengdu hengdu hengdu

Derived terms

[edit]

Norwegian Nynorsk

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

From Old Norse hengja. Akin to English hang.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /²hɛɲ.ʝɑ/, /²hɛɲ.jɑ/

Verb

[edit]

hengja (present tense hengjer, past tense hengde, past participle hengt, present participle hengjande, imperative heng)

  1. (transitive) to hang
    Han hengjer biletet på veggen.
    He hangs the picture on the wall.

References

[edit]

Old Norse

[edit]

Etymology

[edit]

From Proto-Germanic *hangijaną, a causative of *hanhaną (to hang) (Old Norse hanga).

Verb

[edit]

hengja (singular past indicative hengdi, plural past indicative hengðu, past participle hengðr)

  1. to hang (cause to be hanging)
  2. to execute by hanging

Conjugation

[edit]
Conjugation of hengja — active (weak class 1)
infinitive hengja
present participle hengjandi
past participle hengðr
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular hengi hengða hengja hengða
2nd person singular hengir hengðir hengir hengðir
3rd person singular hengir hengði hengi hengði
1st person plural hengjum hengðum hengim hengðim
2nd person plural hengið hengðuð hengið hengðið
3rd person plural hengja hengðu hengi hengði
imperative present
2nd person singular heng, hengi
1st person plural hengjum
2nd person plural hengið
Conjugation of hengja — mediopassive (weak class 1)
infinitive hengjask
present participle hengjandisk
past participle hengzk
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular hengjumk hengðumk hengjumk hengðumk
2nd person singular hengisk hengðisk hengisk hengðisk
3rd person singular hengisk hengðisk hengisk hengðisk
1st person plural hengjumsk hengðumsk hengimsk hengðimsk
2nd person plural hengizk hengðuzk hengizk hengðizk
3rd person plural hengjask hengðusk hengisk hengðisk
imperative present
2nd person singular hengsk, hengisk
1st person plural hengjumsk
2nd person plural hengizk

Descendants

[edit]

Further reading

[edit]
  • “hengja” in Dictionary of Old Norse Prose (ONP) at University of Copenhagen