dvelja

Icelandic

Etymology

From Old Norse dvelja (“to remain, stay, to delay”), from Proto-Germanic *dwaljaną (“to be stunned, confused”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtvɛlja/

  Rhymes: -ɛlja

Verb

dvelja (weak verb, third-person singular past indicative dvaldi, supine dvalið)

1. (intransitive) to stay, to remain, to dwell

   Synonyms: blífa, hafast við

2. to delay [with accusative]

   Synonym: tefja

Conjugation

dvelja – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að dvelja
supine sagnbót		dvalið
present participle lýsingarháttur nútíðar		dveljandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	dvel	dvaldi		dvelji	dveldi
	þú	dvelur	dvaldir		dveljir	dveldir
	hann, hún, það	dvelur	dvaldi		dvelji	dveldi
plural	við	dveljum	dvöldum		dveljum	dveldum
	þið	dveljið	dvölduð		dveljið	dvelduð
	þeir, þær, þau	dvelja	dvöldu		dvelji	dveldu
		imperative boðháttur
singular	þú	dvel (þú), dveldu
plural	þið	dveljið (þið), dveljiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

dveljast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að dveljast
supine sagnbót		dvalist
present participle lýsingarháttur nútíðar		dveljandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	dvelst	dvaldist		dveljist	dveldist
	þú	dvelst	dvaldist		dveljist	dveldist
	hann, hún, það	dvelst	dvaldist		dveljist	dveldist
plural	við	dveljumst	dvöldumst		dveljumst	dveldumst
	þið	dveljist	dvöldust		dveljist	dveldust
	þeir, þær, þau	dveljast	dvöldust		dveljist	dveldust
		imperative boðháttur
singular	þú	dvelst (þú), dvelstu
plural	þið	dvelist (þið), dvelisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

• dvelje (e-infinitive)
• dvele

Etymology

From Old Norse dvelja, from Proto-Germanic *dwaljaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /²dʋɛl.jɑ/

Verb

dvelja (present tense dvel, past tense dvalde, supine dvalt, past participle dvald, present participle dveljande, imperative dvel)

1. to dwell, linger

References

• “dvelja” in The Nynorsk Dictionary.

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *dwaljaną.

Verb

dvelja (singular past indicative dvaldi, plural past indicative dvǫldu, past participle dvaldr or dvaliðr)

1. to delay
2. (transitive, of time) to wait, stay

Conjugation

Conjugation of dvelja — active (weak class 1)

infinitive	dvelja
present participle	dveljandi
past participle	dvaldr, dvaliðr
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	dvel	dvalda		dvelja	dvelda
2nd person singular	dvelr	dvaldir		dvelir	dveldir
3rd person singular	dvelr	dvaldi		dveli	dveldi
1st person plural	dveljum	dvǫldum		dvelim	dveldim
2nd person plural	dvelið	dvǫlduð		dvelið	dveldið
3rd person plural	dvelja	dvǫldu		dveli	dveldi
imperative	present
2nd person singular	dvel
1st person plural	dveljum
2nd person plural	dvelið

Conjugation of dvelja — mediopassive (weak class 1)

infinitive	dveljask
present participle	dveljandisk
past participle	dvalzk, dvalizk
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	dveljumk	dvǫldumk		dveljumk	dveldumk
2nd person singular	dvelsk	dvaldisk		dvelisk	dveldisk
3rd person singular	dvelsk	dvaldisk		dvelisk	dveldisk
1st person plural	dveljumsk	dvǫldumsk		dvelimsk	dveldimsk
2nd person plural	dvelizk	dvǫlduzk		dvelizk	dveldizk
3rd person plural	dveljask	dvǫldusk		dvelisk	dveldisk
imperative	present
2nd person singular	dvelsk
1st person plural	dveljumsk
2nd person plural	dvelizk

Descendants

• Icelandic: dvelja
• Norwegian Nynorsk: dvelja, dvelje (e-infinitive), dvele
• Swedish: dvala
• Danish: dvæle
  • Norwegian Bokmål: dvele

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910) “dvelja”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive