tefja

Icelandic

Etymology

From Old Norse tefja.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtʰɛvja/

  Rhymes: -ɛvja

Verb

tefja (weak verb, third-person singular past indicative tafði, supine tafið)

1. to delay
2. to hinder, to obstruct
3. to tarry, to stay

Conjugation

tefja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að tefja
supine (sagnbót)		tafið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		tefjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég tef	við tefjum	present (nútíð)	ég tefji	við tefjum
	þú tefur	þið tefjið		þú tefjir	þið tefjið
	hann, hún, það tefur	þeir, þær, þau tefja		hann, hún, það tefji	þeir, þær, þau tefji
past (þátíð)	ég tafði	við töfðum	past (þátíð)	ég tefði	við tefðum
	þú tafðir	þið töfðuð		þú tefðir	þið tefðuð
	hann, hún, það tafði	þeir, þær, þau töfðu		hann, hún, það tefði	þeir, þær, þau tefðu
imperative (boðháttur)	tef (þú)	tefjið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	tefðu	tefjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

tefjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að tefjast
supine (sagnbót)		tafist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		tefjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég tefst	við tefjumst	present (nútíð)	ég tefjist	við tefjumst
	þú tefst	þið tefjist		þú tefjist	þið tefjist
	hann, hún, það tefst	þeir, þær, þau tefjast		hann, hún, það tefjist	þeir, þær, þau tefjist
past (þátíð)	ég tafðist	við töfðumst	past (þátíð)	ég tefðist	við tefðumst
	þú tafðist	þið töfðust		þú tefðist	þið tefðust
	hann, hún, það tafðist	þeir, þær, þau töfðust		hann, hún, það tefðist	þeir, þær, þau tefðust
imperative (boðháttur)	tefst (þú)	tefist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	tefstu	tefisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

tafinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	tafinn	tafin	tafið		tafðir	tafðar	tafin
accusative (þolfall)	tafinn	tafða	tafið		tafða	tafðar	tafin
dative (þágufall)	töfðum	tafinni	töfðu		töfðum	töfðum	töfðum
genitive (eignarfall)	tafins	tafinnar	tafins		tafinna	tafinna	tafinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	tafði	tafða	tafða		töfðu	töfðu	töfðu
accusative (þolfall)	tafða	töfðu	tafða		töfðu	töfðu	töfðu
dative (þágufall)	tafða	töfðu	tafða		töfðu	töfðu	töfðu
genitive (eignarfall)	tafða	töfðu	tafða		töfðu	töfðu	töfðu

Related terms

• tafi
• tafsa
• töf

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *tabjan-, from Proto-Indo-European *dobʰ-éie-, see also Sanskrit दिप्सति (dipsati, “to deceive”).

Verb

tefja (singular past indicative tafði, plural past indicative tǫfðu, past participle tafðr or tafiðr)

1. to delay, hinder

Conjugation

Conjugation of tefja — active (weak class 1)

infinitive	tefja
present participle	tefjandi
past participle	tafðr, tafiðr
indicative	present	past
1st-person singular	tef	tafða
2nd-person singular	tefr	tafðir
3rd-person singular	tefr	tafði
1st-person plural	tefjum	tǫfðum
2nd-person plural	tefið	tǫfðuð
3rd-person plural	tefja	tǫfðu
subjunctive	present	past
1st-person singular	tefja	tefða
2nd-person singular	tefir	tefðir
3rd-person singular	tefi	tefði
1st-person plural	tefim	tefðim
2nd-person plural	tefið	tefðið
3rd-person plural	tefi	tefði
imperative	present
2nd-person singular	tef
1st-person plural	tefjum
2nd-person plural	tefið

Conjugation of tefja — mediopassive (weak class 1)

infinitive	tefjask
present participle	tefjandisk
past participle	tafzk, tafizk
indicative	present	past
1st-person singular	tefjumk	tǫfðumk
2nd-person singular	tefsk	tafðisk
3rd-person singular	tefsk	tafðisk
1st-person plural	tefjumsk	tǫfðumsk
2nd-person plural	tefizk	tǫfðuzk
3rd-person plural	tefjask	tǫfðusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	tefjumk	tefðumk
2nd-person singular	tefisk	tefðisk
3rd-person singular	tefisk	tefðisk
1st-person plural	tefimsk	tefðimsk
2nd-person plural	tefizk	tefðizk
3rd-person plural	tefisk	tefðisk
imperative	present
2nd-person singular	tefsk
1st-person plural	tefjumsk
2nd-person plural	tefizk

Descendants

• Icelandic: tefja

References

• “tefja”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press