doodrijden

Dutch

Etymology

From dood (“death, dead”) +‎ rijden (“ride”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdoːtˌrɛi̯.də(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: dood‧rij‧den

Verb

doodrijden

1. (transitive) to run over someone resulting in his or her death

Conjugation

Conjugation of doodrijden (strong class 1, slightly irregular, separable)
infinitive	doodrijden
past singular	reed dood
past participle	doodgereden
infinitive	doodrijden
gerund	doodrijden n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	rij dood, rijd dood	reed dood	doodrij, doodrijd	doodreed
2nd person sing. (jij)	rijdt dood, rij dood2, rijd dood2	reed dood	doodrijdt	doodreed
2nd person sing. (u)	rijdt dood	reed dood	doodrijdt	doodreed
2nd person sing. (gij)	rijdt dood	reedt dood	doodrijdt	doodreedt
3rd person singular	rijdt dood	reed dood	doodrijdt	doodreed
plural	rijden dood	reden dood	doodrijden	doodreden
subjunctive sing.1	rijde dood	rede dood	doodrijde	doodrede
subjunctive plur.1	rijden dood	reden dood	doodrijden	doodreden
imperative sing.	rij dood, rijd dood
imperative plur.1	rijdt dood
participles	doodrijdend	doodgereden
1) Archaic. 2) In case of inversion.

See also

• doodrijder

References

• https://www.vandale.nl/