doczekać

Polish

From do- +‎ czekać.

doczekać pf (imperfective doczekiwać)

(transitive) to wait until a specific expected moment [with genitive]
(reflexive with się, chiefly in the negative) to not be able to wait
Nie mogę się doczekać. ― I can't wait.

Conjugation of doczekać pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		doczekać
future tense	1^st	doczekam			doczekamy
	2^nd	doczekasz			doczekacie
	3^rd	doczeka			doczekają
	impersonal	doczeka się
past tense	1^st	doczekałem, -(e)m doczekał	doczekałam, -(e)m doczekała	doczekałom, -(e)m doczekało	doczekaliśmy, -(e)śmy doczekali	doczekałyśmy, -(e)śmy doczekały
	2^nd	doczekałeś, -(e)ś doczekał	doczekałaś, -(e)ś doczekała	doczekałoś, -(e)ś doczekało	doczekaliście, -(e)ście doczekali	doczekałyście, -(e)ście doczekały
	3^rd	doczekał	doczekała	doczekało	doczekali	doczekały
	impersonal	doczekano
conditional	1^st	doczekałbym, bym doczekał	doczekałabym, bym doczekała	doczekałobym, bym doczekało	doczekalibyśmy, byśmy doczekali	doczekałybyśmy, byśmy doczekały
	2^nd	doczekałbyś, byś doczekał	doczekałabyś, byś doczekała	doczekałobyś, byś doczekało	doczekalibyście, byście doczekali	doczekałybyście, byście doczekały
	3^rd	doczekałby, by doczekał	doczekałaby, by doczekała	doczekałoby, by doczekało	doczekaliby, by doczekali	doczekałyby, by doczekały
	impersonal	doczekano by
imperative	1^st	niech doczekam			doczekajmy
	2^nd	doczekaj			doczekajcie
	3^rd	niech doczeka			niech doczekają
passive adjectival participle		doczekany	doczekana	doczekane	doczekani	doczekane
anterior adverbial participle		doczekawszy
verbal noun		doczekanie

nouns

verbs