deila

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈteiːla/

  Rhymes: -eiːla

Etymology 1

From Old Norse deila, cognate with Old English dǣlan (whence English deal).

Verb

deila (weak verb, third-person singular past indicative deildi, supine deilt)

1. (transitive) to divide, to split
2. (transitive, mathematics) to divide
3. (transitive) to share
4. (intransitive) to argue, to quarrel

Conjugation

deila — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að deila
supine (sagnbót)		deilt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		deilandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég deili	við deilum	present (nútíð)	ég deili	við deilum
	þú deilir	þið deilið		þú deilir	þið deilið
	hann, hún, það deilir	þeir, þær, þau deila		hann, hún, það deili	þeir, þær, þau deili
past (þátíð)	ég deildi	við deildum	past (þátíð)	ég deildi	við deildum
	þú deildir	þið deilduð		þú deildir	þið deilduð
	hann, hún, það deildi	þeir, þær, þau deildu		hann, hún, það deildi	þeir, þær, þau deildu
imperative (boðháttur)	deil (þú)	deilið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	deildu	deiliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

deilast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að deilast
supine (sagnbót)		deilst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		deilandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég deilist	við deilumst	present (nútíð)	ég deilist	við deilumst
	þú deilist	þið deilist		þú deilist	þið deilist
	hann, hún, það deilist	þeir, þær, þau deilast		hann, hún, það deilist	þeir, þær, þau deilist
past (þátíð)	ég deildist	við deildumst	past (þátíð)	ég deildist	við deildumst
	þú deildist	þið deildust		þú deildist	þið deildust
	hann, hún, það deildist	þeir, þær, þau deildust		hann, hún, það deildist	þeir, þær, þau deildust
imperative (boðháttur)	deilst (þú)	deilist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	deilstu	deilisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

deildur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	deildur	deild	deilt		deildir	deildar	deild
accusative (þolfall)	deildan	deilda	deilt		deilda	deildar	deild
dative (þágufall)	deildum	deildri	deildu		deildum	deildum	deildum
genitive (eignarfall)	deilds	deildrar	deilds		deildra	deildra	deildra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	deildi	deilda	deilda		deildu	deildu	deildu
accusative (þolfall)	deilda	deildu	deilda		deildu	deildu	deildu
dative (þágufall)	deilda	deildu	deilda		deildu	deildu	deildu
genitive (eignarfall)	deilda	deildu	deilda		deildu	deildu	deildu

Derived terms

• deila (noun)
• deila með
• deila um keisarans skegg
• deiling

Etymology 2

Noun

deila f (genitive singular deilu, nominative plural deilur)

1. contention, quarrel, discord

Declension

Declension of deila (feminine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	deila	deilan	deilur	deilurnar
accusative	deilu	deiluna	deilur	deilurnar
dative	deilu	deilunni	deilum	deilunum
genitive	deilu	deilunnar	deilna	deilnanna

Old Norse

Etymology

From Proto-Norse ᛞᚨᛚᛁᛞᚢᚾ (dalidun) (3rd plural past indicative), from Proto-Germanic *dailijaną.

Verb

deila (singular past indicative deildi, plural past indicative deildu, past participle deildr)

1. to divide, split into parts

   sú á, er deilir með jǫtna sonum grund ok með goðum

   that river which parts the giants and the gods

2. to deal out, apportion, allot

   deildr hlutr

   a share allotted to one

   deila víg með verum

   to deal victory fairly among men

3. to distinguish, discern

   Synonym: greina

   eptir þat sá sól ok mátti þá deila ættir

   they could then discern the quarters of heaven

   deila liti

   to discern colours

   eigi deilir litr kosti

   colour is no sure test of quality

4. to busy, occupy oneself with
5. to be master of, possess

   hug skaltu deila

   thou shalt control thy mind, feelings

6. (reflexive) to spread, branch off

Conjugation

Conjugation of deila — active (weak class 1)

infinitive	deila
present participle	deilandi
past participle	deildr
indicative	present	past
1st-person singular	deili	deilda
2nd-person singular	deilir	deildir
3rd-person singular	deilir	deildi
1st-person plural	deilum	deildum
2nd-person plural	deilið	deilduð
3rd-person plural	deila	deildu
subjunctive	present	past
1st-person singular	deila	deilda
2nd-person singular	deilir	deildir
3rd-person singular	deili	deildi
1st-person plural	deilim	deildim
2nd-person plural	deilið	deildið
3rd-person plural	deili	deildi
imperative	present
2nd-person singular	deil, deili
1st-person plural	deilum
2nd-person plural	deilið

Conjugation of deila — mediopassive (weak class 1)

infinitive	deilask
present participle	deilandisk
past participle	deilzk
indicative	present	past
1st-person singular	deilumk	deildumk
2nd-person singular	deilisk	deildisk
3rd-person singular	deilisk	deildisk
1st-person plural	deilumsk	deildumsk
2nd-person plural	deilizk	deilduzk
3rd-person plural	deilask	deildusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	deilumk	deildumk
2nd-person singular	deilisk	deildisk
3rd-person singular	deilisk	deildisk
1st-person plural	deilimsk	deildimsk
2nd-person plural	deilizk	deildizk
3rd-person plural	deilisk	deildisk
imperative	present
2nd-person singular	deilsk, deilisk
1st-person plural	deilumsk
2nd-person plural	deilizk

Descendants

• Icelandic: deila
• Faroese: deila
• Norwegian Bokmål: dele
• Norwegian Nynorsk: dela
• Old Swedish: dēla
  • Swedish: dela
• Danish: dele

Noun

deila f (genitive deilu)

1. disagreement, contest

Declension

Declension of deila (weak ōn-stem)

feminine	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	deila	deilan	deilur	deilurnar
accusative	deilu	deiluna	deilur	deilurnar
dative	deilu	deilunni	deilum	deilunum
genitive	deilu	deilunnar	deilna	deilnanna

Descendants

• Icelandic: deila f

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910) “deila”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive