bijhouden

Dutch

Etymology

From bij +‎ houden.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbɛi̯ɦɑu̯də(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: bij‧hou‧den

Verb

bijhouden

1. (transitive) to keep up with (the pace)

   Synonym: bijbenen

2. (transitive) to maintain, upkeep

Conjugation

Conjugation of bijhouden (strong class 7, slightly irregular, separable)
infinitive	bijhouden
past singular	hield bij
past participle	bijgehouden
infinitive	bijhouden
gerund	bijhouden n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	hou bij, houd bij	hield bij	bijhou, bijhoud	bijhield
2nd person sing. (jij)	houdt bij, hou bij2, houd bij2	hield bij	bijhoudt	bijhield
2nd person sing. (u)	houdt bij	hield bij	bijhoudt	bijhield
2nd person sing. (gij)	houdt bij	hieldt bij	bijhoudt	bijhieldt
3rd person singular	houdt bij	hield bij	bijhoudt	bijhield
plural	houden bij	hielden bij	bijhouden	bijhielden
subjunctive sing.1	houde bij	hielde bij	bijhoude	bijhielde
subjunctive plur.1	houden bij	hielden bij	bijhouden	bijhielden
imperative sing.	hou bij, houd bij
imperative plur.1	houdt bij
participles	bijhoudend	bijgehouden
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• houden bij