bijbenen
Dutch
[edit]Etymology
[edit]From bij (“caught up, not lagging behind”) + been (“leg”) + -en.
Pronunciation
[edit]Audio: (file)
Verb
[edit]bijbenen
- (transitive) to keep up (with something or someone)
- Synonym: bijhouden
- Ik kan dit tempo niet bijbenen. ― I can't keep up with this pace.
Conjugation
[edit]| Conjugation of bijbenen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bijbenen | |||
| past singular | beende bij | |||
| past participle | bijgebeend | |||
| infinitive | bijbenen | |||
| gerund | bijbenen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | been bij | beende bij | bijbeen | bijbeende |
| 2nd person sing. (jij) | beent bij, been bij2 | beende bij | bijbeent | bijbeende |
| 2nd person sing. (u) | beent bij | beende bij | bijbeent | bijbeende |
| 2nd person sing. (gij) | beent bij | beende bij | bijbeent | bijbeende |
| 3rd person singular | beent bij | beende bij | bijbeent | bijbeende |
| plural | benen bij | beenden bij | bijbenen | bijbeenden |
| subjunctive sing.1 | bene bij | beende bij | bijbene | bijbeende |
| subjunctive plur.1 | benen bij | beenden bij | bijbenen | bijbeenden |
| imperative sing. | been bij | |||
| imperative plur.1 | beent bij | |||
| participles | bijbenend | bijgebeend | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||