bezetten

Dutch

Etymology

From Middle Dutch besetten, from Old Dutch *bisetten, from Proto-Germanic *bisatjaną. Equivalent to be- +‎ zetten.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈzɛtə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧zet‧ten
• Rhymes: -ɛtən

Verb

bezetten

1. (transitive) to occupy, to fill

   Is die stoel bezet?

   Is that seat taken?

2. (transitive) to occupy (forcefully with military personnel), to conquer

Conjugation

Conjugation of bezetten (weak, prefixed)
infinitive	bezetten
past singular	bezette
past participle	bezet
infinitive	bezetten
gerund	bezetten n
	present tense	past tense
1st person singular	bezet	bezette
2nd person sing. (jij)	bezet	bezette
2nd person sing. (u)	bezet	bezette
2nd person sing. (gij)	bezet	bezette
3rd person singular	bezet	bezette
plural	bezetten	bezetten
subjunctive sing.1	bezette	bezette
subjunctive plur.1	bezetten	bezetten
imperative sing.	bezet
imperative plur.1	bezet
participles	bezettend	bezet
1) Archaic.

Derived terms

• bezetteling
• bezetter
• bezetting

Descendants

• Afrikaans: beset