bevrouwen

Dutch

Etymology

From vrouw +‎ be- -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈvrɑu̯.ə(n)/
• Hyphenation: be‧vrou‧wen
• Rhymes: -ɑu̯ən

Verb

bevrouwen

1. (transitive, uncommon) to woman, to staff with women

   Coordinate terms: bemannen, bemensen

Conjugation

Conjugation of bevrouwen (weak, prefixed)
infinitive	bevrouwen
past singular	bevrouwde
past participle	bevrouwd
infinitive	bevrouwen
gerund	bevrouwen n
	present tense	past tense
1st person singular	bevrouw	bevrouwde
2nd person sing. (jij)	bevrouwt, bevrouw2	bevrouwde
2nd person sing. (u)	bevrouwt	bevrouwde
2nd person sing. (gij)	bevrouwt	bevrouwde
3rd person singular	bevrouwt	bevrouwde
plural	bevrouwen	bevrouwden
subjunctive sing.1	bevrouwe	bevrouwde
subjunctive plur.1	bevrouwen	bevrouwden
imperative sing.	bevrouw
imperative plur.1	bevrouwt
participles	bevrouwend	bevrouwd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• bevrouwing