bevrijden

Dutch

Etymology

From earlier bevrijen, from Middle Dutch bevriën, a prefixed form of vriën (“to free”). Can be interpreted synchronically as be- +‎ vrijen or vrij +‎ be- -en. The -d- is a hypercorrection, probably influenced by the past tense bevrijd and/or compensating for a mistakenly supposed case of d-weakening (compare vlieden); contrast vrijen, which has the etymologically expected form without -d-.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈvrɛi̯.dən/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧vrij‧den
• Rhymes: -ɛi̯dən

Verb

bevrijden

1. (transitive) to liberate, to free

Conjugation

Conjugation of bevrijden (weak, prefixed)
infinitive	bevrijden
past singular	bevrijdde
past participle	bevrijd
infinitive	bevrijden
gerund	bevrijden n
	present tense	past tense
1st person singular	bevrijd	bevrijdde
2nd person sing. (jij)	bevrijdt, bevrijd2	bevrijdde
2nd person sing. (u)	bevrijdt	bevrijdde
2nd person sing. (gij)	bevrijdt	bevrijdde
3rd person singular	bevrijdt	bevrijdde
plural	bevrijden	bevrijdden
subjunctive sing.1	bevrijde	bevrijdde
subjunctive plur.1	bevrijden	bevrijdden
imperative sing.	bevrijd
imperative plur.1	bevrijdt
participles	bevrijdend	bevrijd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• bevrijder
• bevrijding
• bevrijdster

 

Anagrams

• bedrijven