błyszczący

Polish

Etymology

From błyszczeć +‎ -ący. First attested in 1560.

Pronunciation

• IPA^(key): /bwɘʂˈt͡ʂɔn.t͡sɘ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔnt͡sɘ
• Syllabification: błysz‧czą‧cy

Adjective

błyszczący (comparative bardziej błyszczący, superlative najbardziej błyszczący, derived adverb błyszcząco)

1. brilliant, glossy, resplendent, scintillant, sparkly, shiny

   Synonyms: lśniący, połyskliwy

   błyszczący materiał ― glossy/shiny material

   błyszczący papier ― glossy paper

   błyszcząca tkanina ― glossy/shiny fabric

   błyszcząca woda ― shiny water

   błyszczące oczy ― shiny eyes

Declension

Declension of błyszczący (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	błyszczący		błyszcząca	błyszczące	błyszczący	błyszczące
genitive	błyszczącego		błyszczącej	błyszczącego	błyszczących
dative	błyszczącemu		błyszczącej	błyszczącemu	błyszczącym
accusative	błyszczącego	błyszczący	błyszczącą	błyszczące	błyszczących	błyszczące
instrumental	błyszczącym		błyszczącą	błyszczącym	błyszczącymi
locative	błyszczącym		błyszczącej	błyszczącym	błyszczących

Related terms

adjectives

• błyskawicowy
• błyskawiczny
• błyskotliwy
• błyskotny
• błyskowy

 

adverbs

• błyskawicowo
• błyskawicznie
• błyskotliwie
• błyskotnie

 

nouns

• błysk
• błyskaniec
• błyskawica
• błyskawiczność
• błyskota
• błyskotka
• błyskotliwość
• błyskotność
• błystka
• błyszcz
• błyszczek
• błyszczka
• błyszczyk

 

verbs

• błyskać impf, błysnąć pf
• błyskotać impf
• błyszczeć impf, zabłyszczeć pf

 

Participle

błyszczący (active adjectival)

1. active adjectival participle of błyszczeć

Further reading

• błyszczący in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• błyszczący in Polish dictionaries at PWN