błyskaniec

Polish

Etymology

From błyskanie +‎ -ec. First attested in 1904.

Pronunciation

• IPA^(key): /bwɘsˈka.ɲɛt͡s/
• Rhymes: -aɲɛt͡s
• Syllabification: błys‧ka‧niec

Noun

błyskaniec m inan

1. (archaic) lightning, lightning bolt (weather phenomenon)

   Synonym: błyskawica

Declension

Declension of błyskaniec

	singular	plural
nominative	błyskaniec	błyskańce
genitive	błyskańca	błyskańców
dative	błyskańcowi	błyskańcom
accusative	błyskaniec	błyskańce
instrumental	błyskańcem	błyskańcami
locative	błyskańcu	błyskańcach
vocative	błyskańcu	błyskańce

Related terms

(adjectives):

• błyskawicowy
• błyskawiczny
• błyskotliwy
• błyskotny
• błyskowy
• błyszczący

(adverbs):

• błyskawicowo
• błyskawicznie
• błyskotliwie
• błyskotnie
• błyszcząco

(nouns):

• błysk
• błyskawica
• błyskawiczność
• błyskota
• błyskotka
• błyskotliwość
• błyskotność
• błystka
• błyszcz
• błyszczek
• błyszczka
• błyszczyk

(verbs):

• błyskać impf, błysnąć pf
• błyskotać impf
• błyszczeć impf, zabłyszczeć pf

Further reading

• błyskaniec in Polish dictionaries at PWN