błocko

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish błocko. By surface analysis, błoto +‎ -ko.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbwɔt͡s.kɔ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔt͡skɔ
• Syllabification: błoc‧ko

Noun

błocko n

1. (colloquial, dated) diminutive of błoto

   Synonym: błotko

Declension

Declension of błocko

	singular
nominative	błocko
genitive	błocka
dative	błocku
accusative	błocko
instrumental	błockiem
locative	błocku
vocative	błocko

Related terms

(adjectives):

• błocisty
• błotniarkowy
• błotnisty
• błotny

(adverb):

• błotniście

(nouns):

• błocisko
• błotko
• błotniak
• błotniarka
• błotnik
• błotnisko
• błotnistość

(verbs):

• błocić impf
• obłocić pf
• pobłocić pf
• ubłocić pf
• wybłocić pf
• zabłocić pf
• zbłocić pf

Further reading

• błocko in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• błocko in Polish dictionaries at PWN