büyük

See also: buyuk

Crimean Tatar

Etymology

From Ottoman Turkish بیوك (büyük, “big, grand”).

Adjective

büyük

1. big, large

Synonyms

• balaban

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish بیوك (büyük, biyük, “big, grand”), from Old Anatolian Turkish بِیُوكْ (beyük), from earlier *beδük, from Proto-Turkic *bedük (“big”), derived from *bedü- (“to grow big”). See büyü-. Cognate with Karakhanid بَدُكْ (bedük, “big”), Old Uyghur 𐽼𐽰𐽸𐽳𐽷 (bedük, “big”), Kazakh биік (biık, “high”), Gagauz büük, Azerbaijani böyük.

Pronunciation

• IPA^(key): [byˈjyc]
• Hyphenation: bü‧yük

• Audio:

  (file)

Adjective

büyük

1. big, grand, large

   Synonyms: koca, kocaman, devasa, dev, iri

   Antonyms: küçük, minik

   Büyük elleri kafam kadar büyüktü

   His hands were as big as my head

2. old, elder

   Synonyms: yaşlı, ihtiyar

   Antonym: genç

   Amcam annemden daha büyük

   My uncle is older than my mother

3. important, significant by importance

   Synonym: önemli

   Antonyms: önemsiz, küçük

   Bu çok büyük bir olay

   This is a very important event

4. strong, powerful

   Synonyms: güçlü, kudretli

   Antonyms: zayıf, güçsüz

   Bu ülkeyi ancak büyük insanlar kurtarabilir

   Only strong people can save this country

Noun

büyük (definite accusative büyüğü, plural büyükler)

1. a bigger one
2. (figurative) people higher by rank or degree

   Synonym: üst

   Kardeşim senle uğraşamam büyüğüne bağla beni

   Dude I can't waste my time with you call someone higher of rank for me

3. (euphemistic) excrement, poop

Declension

Declension of büyük

singular plural nominative büyük büyükler definite accusative büyüğü büyükleri dative büyüğe büyüklere locative büyükte büyüklerde ablative büyükten büyüklerden genitive büyüğün büyüklerin Possessive forms nominative singular plural 1st singular büyüğüm büyüklerim 2nd singular büyüğün büyüklerin 3rd singular büyüğü büyükleri 1st plural büyüğümüz büyüklerimiz 2nd plural büyüğünüz büyükleriniz 3rd plural büyükleri büyükleri definite accusative singular plural 1st singular büyüğümü büyüklerimi 2nd singular büyüğünü büyüklerini 3rd singular büyüğünü büyüklerini 1st plural büyüğümüzü büyüklerimizi 2nd plural büyüğünüzü büyüklerinizi 3rd plural büyüklerini büyüklerini dative singular plural 1st singular büyüğüme büyüklerime 2nd singular büyüğüne büyüklerine 3rd singular büyüğüne büyüklerine 1st plural büyüğümüze büyüklerimize 2nd plural büyüğünüze büyüklerinize 3rd plural büyüklerine büyüklerine locative singular plural 1st singular büyüğümde büyüklerimde 2nd singular büyüğünde büyüklerinde 3rd singular büyüğünde büyüklerinde 1st plural büyüğümüzde büyüklerimizde 2nd plural büyüğünüzde büyüklerinizde 3rd plural büyüklerinde büyüklerinde ablative singular plural 1st singular büyüğümden büyüklerimden 2nd singular büyüğünden büyüklerinden 3rd singular büyüğünden büyüklerinden 1st plural büyüğümüzden büyüklerimizden 2nd plural büyüğünüzden büyüklerinizden 3rd plural büyüklerinden büyüklerinden genitive singular plural 1st singular büyüğümün büyüklerimin 2nd singular büyüğünün büyüklerinin 3rd singular büyüğünün büyüklerinin 1st plural büyüğümüzün büyüklerimizin 2nd plural büyüğünüzün büyüklerinizin 3rd plural büyüklerinin büyüklerinin Predicative forms singular plural 1st singular büyüğüm büyüklerim 2nd singular büyüksün büyüklersin 3rd singular büyük büyüktür büyükler büyüklerdir 1st plural büyüğüz büyükleriz 2nd plural büyüksünüz büyüklersiniz 3rd plural büyükler büyüklerdir

Related terms

• büyük abdest
• büyük oynamak
• büyük söz söylemek
• büyükanne
• Büyükayı
• büyükbaba
• büyükelçi
• büyüklenmek
• büyüklerin ellerinden, küçüklerin gözlerinden öpmek
• büyüklü
• büyüklü küçüklü
• büyüklük
• büyüksü
• büyümek
• büyüseme
• büyüsemek

Further reading

• Nişanyan, Sevan (2002–) “büyük”, in Nişanyan Sözlük
• “büyük”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu