bölüntü

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish بولنتی (bölüntü, “anything divided off”) (alternatively; بولندی (bölündü)), from Ottoman Turkish بولنمك (bölünmek, “to be divided or partitioned”), from Ottoman Turkish بولمك (bölmek, “to divide into portions, to separate”), from Proto-Turkic *bȫl-, morphologically böl- +‎ -ün- +‎ -tü.

Pronunciation

• IPA^(key): /bœ.lynˈty/
• Hyphenation: bö‧lün‧tü

Noun

bölüntü (definite accusative bölüntüyü, plural bölüntüler)

1. Broken off piece; part, partition, division.

   Synonyms: bölük, parça, kısım, kesim

Declension

Inflection
Nominative	bölüntü
Definite accusative	bölüntüyü
	Singular	Plural
Nominative	bölüntü	bölüntüler
Definite accusative	bölüntüyü	bölüntüleri
Dative	bölüntüye	bölüntülere
Locative	bölüntüde	bölüntülerde
Ablative	bölüntüden	bölüntülerden
Genitive	bölüntünün	bölüntülerin
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular bölüntüm bölüntülerim 2nd singular bölüntün bölüntülerin 3rd singular bölüntüsü bölüntüleri 1st plural bölüntümüz bölüntülerimiz 2nd plural bölüntünüz bölüntüleriniz 3rd plural bölüntüleri bölüntüleri Definite accusative Singular Plural 1st singular bölüntümü bölüntülerimi 2nd singular bölüntünü bölüntülerini 3rd singular bölüntüsünü bölüntülerini 1st plural bölüntümüzü bölüntülerimizi 2nd plural bölüntünüzü bölüntülerinizi 3rd plural bölüntülerini bölüntülerini Dative Singular Plural 1st singular bölüntüme bölüntülerime 2nd singular bölüntüne bölüntülerine 3rd singular bölüntüsüne bölüntülerine 1st plural bölüntümüze bölüntülerimize 2nd plural bölüntünüze bölüntülerinize 3rd plural bölüntülerine bölüntülerine Locative Singular Plural 1st singular bölüntümde bölüntülerimde 2nd singular bölüntünde bölüntülerinde 3rd singular bölüntüsünde bölüntülerinde 1st plural bölüntümüzde bölüntülerimizde 2nd plural bölüntünüzde bölüntülerinizde 3rd plural bölüntülerinde bölüntülerinde Ablative Singular Plural 1st singular bölüntümden bölüntülerimden 2nd singular bölüntünden bölüntülerinden 3rd singular bölüntüsünden bölüntülerinden 1st plural bölüntümüzden bölüntülerimizden 2nd plural bölüntünüzden bölüntülerinizden 3rd plural bölüntülerinden bölüntülerinden Genitive Singular Plural 1st singular bölüntümün bölüntülerimin 2nd singular bölüntünün bölüntülerinin 3rd singular bölüntüsünün bölüntülerinin 1st plural bölüntümüzün bölüntülerimizin 2nd plural bölüntünüzün bölüntülerinizin 3rd plural bölüntülerinin bölüntülerinin

Related terms

• bölge
• bölme
• bölü
• bölük
• bölüm
• bölünmek

 

Further reading

• “bölüntü”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu