kesim

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish كسم (kesim).

Pronunciation

• Hyphenation: ke‧sim

Noun

kesim (definite accusative kesimi, plural kesimler)

1. part
2. slaughter, slaughtering

Declension

Inflection
Nominative	kesim
Definite accusative	kesimi
	Singular	Plural
Nominative	kesim	kesimler
Definite accusative	kesimi	kesimleri
Dative	kesime	kesimlere
Locative	kesimde	kesimlerde
Ablative	kesimden	kesimlerden
Genitive	kesimin	kesimlerin
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular kesimim kesimlerim 2nd singular kesimin kesimlerin 3rd singular kesimi kesimleri 1st plural kesimimiz kesimlerimiz 2nd plural kesiminiz kesimleriniz 3rd plural kesimleri kesimleri Definite accusative Singular Plural 1st singular kesimimi kesimlerimi 2nd singular kesimini kesimlerini 3rd singular kesimini kesimlerini 1st plural kesimimizi kesimlerimizi 2nd plural kesiminizi kesimlerinizi 3rd plural kesimlerini kesimlerini Dative Singular Plural 1st singular kesimime kesimlerime 2nd singular kesimine kesimlerine 3rd singular kesimine kesimlerine 1st plural kesimimize kesimlerimize 2nd plural kesiminize kesimlerinize 3rd plural kesimlerine kesimlerine Locative Singular Plural 1st singular kesimimde kesimlerimde 2nd singular kesiminde kesimlerinde 3rd singular kesiminde kesimlerinde 1st plural kesimimizde kesimlerimizde 2nd plural kesiminizde kesimlerinizde 3rd plural kesimlerinde kesimlerinde Ablative Singular Plural 1st singular kesimimden kesimlerimden 2nd singular kesiminden kesimlerinden 3rd singular kesiminden kesimlerinden 1st plural kesimimizden kesimlerimizden 2nd plural kesiminizden kesimlerinizden 3rd plural kesimlerinden kesimlerinden Genitive Singular Plural 1st singular kesimimin kesimlerimin 2nd singular kesiminin kesimlerinin 3rd singular kesiminin kesimlerinin 1st plural kesimimizin kesimlerimizin 2nd plural kesiminizin kesimlerinizin 3rd plural kesimlerinin kesimlerinin