afrijden
Dutch
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]Verb
[edit]afrijden
- (transitive) to drive off of
- Hij reed zomaar de weg af!
- He just drove off of the road!
- (transitive) to drive the whole length of
- Hij heeft het circuit afgereden in 50 seconden.
- He finished the course in 50 seconds.
- (intransitive) to take a driving test, in order to obtain a driver's licence
- (transitive) to remove by driving
Conjugation
[edit]| Conjugation of afrijden (strong class 1, slightly irregular, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | afrijden | |||
| past singular | reed af | |||
| past participle | afgereden | |||
| infinitive | afrijden | |||
| gerund | afrijden n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | rij af, rijd af | reed af | afrij, afrijd | afreed |
| 2nd person sing. (jij) | rijdt af, rij af2, rijd af2 | reed af | afrijdt | afreed |
| 2nd person sing. (u) | rijdt af | reed af | afrijdt | afreed |
| 2nd person sing. (gij) | rijdt af | reedt af | afrijdt | afreedt |
| 3rd person singular | rijdt af | reed af | afrijdt | afreed |
| plural | rijden af | reden af | afrijden | afreden |
| subjunctive sing.1 | rijde af | rede af | afrijde | afrede |
| subjunctive plur.1 | rijden af | reden af | afrijden | afreden |
| imperative sing. | rij af, rijd af | |||
| imperative plur.1 | rijdt af | |||
| participles | afrijdend | afgereden | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||