afbeelden

Dutch

Etymology

From af +‎ beelden.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑvˌbeːldə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧beel‧den

Verb

afbeelden

1. (transitive) to portray, to depict, to represent

   Op dit schilderij staan meerdere verhalen afgebeeld. ― Multiple stories are depicted on this painting.

Usage notes

• Differs somewhat from its near-synonym uitbeelden; uitbeelden for example can be used for a staged play in which some story is represented (uitgebeeld), whereas afbeelden is rather used for non-staged visual arts such as painting or drawing and cannot be used of plays (a play cannot afbeelden a story or even a scene).

Conjugation

Conjugation of afbeelden (weak, separable)
infinitive	afbeelden
past singular	beeldde af
past participle	afgebeeld
infinitive	afbeelden
gerund	afbeelden n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	beeld af	beeldde af	afbeeld	afbeeldde
2nd person sing. (jij)	beeldt af, beeld af2	beeldde af	afbeeldt	afbeeldde
2nd person sing. (u)	beeldt af	beeldde af	afbeeldt	afbeeldde
2nd person sing. (gij)	beeldt af	beeldde af	afbeeldt	afbeeldde
3rd person singular	beeldt af	beeldde af	afbeeldt	afbeeldde
plural	beelden af	beeldden af	afbeelden	afbeeldden
subjunctive sing.1	beelde af	beeldde af	afbeelde	afbeeldde
subjunctive plur.1	beelden af	beeldden af	afbeelden	afbeeldden
imperative sing.	beeld af
imperative plur.1	beeldt af
participles	afbeeldend	afgebeeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• afbeelding

Anagrams

• beelden af