aanspelen

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ spelen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌspeːlə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧spe‧len

Verb

aanspelen

1. (intransitive, dated) to allude [with op ‘to’]

   Synonym: toespelen

2. (intransitive, transitive, soccer, with indirect object) to pass (the ball) to

   Synonyms: passen, toespelen

3. (transitive, billiards) to target, to hit (a ball)
4. (transitive, obsolete, card games) to play (a card) as the first card

Conjugation

Conjugation of aanspelen (weak, separable)
infinitive	aanspelen
past singular	speelde aan
past participle	aangespeeld
infinitive	aanspelen
gerund	aanspelen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	speel aan	speelde aan	aanspeel	aanspeelde
2nd person sing. (jij)	speelt aan, speel aan2	speelde aan	aanspeelt	aanspeelde
2nd person sing. (u)	speelt aan	speelde aan	aanspeelt	aanspeelde
2nd person sing. (gij)	speelt aan	speelde aan	aanspeelt	aanspeelde
3rd person singular	speelt aan	speelde aan	aanspeelt	aanspeelde
plural	spelen aan	speelden aan	aanspelen	aanspeelden
subjunctive sing.1	spele aan	speelde aan	aanspele	aanspeelde
subjunctive plur.1	spelen aan	speelden aan	aanspelen	aanspeelden
imperative sing.	speel aan
imperative plur.1	speelt aan
participles	aanspelend	aangespeeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• aanspeling