aç

See also: Appendix:Variations of "ac"

Albanian

Adverb

aç

1. much, a lot
2. with an empty stomach, hungry

Noun

aç

1. dill

Further reading

• Jungg, G. (1895) “ac”, in Fialuur i voghel sccȣp e ltinisct [Small Albanian–Italian dictionary], page 1
• FGJSSH: Fjalor i gjuhës së sotme shqipe [Dictionary of the modern Albanian language]‎^[1], 1980
• Newmark, L. (1999) “aç”, in Oxford Albanian-English Dictionary‎^[2]

Turkish

Pronunciation

• IPA^(key): [ɑt͡ʃ]

Etymology 1

From Ottoman Turkish آج (ac, “hungry”), from Old Anatolian Turkish [script needed] (ac, “hungry”), from Proto-Turkic *āç, *ạ̄č (“hunger”).

Cognates

Cognate with Old Turkic 𐰀𐰲 (ač /⁠aç⁠/, “hungry”), Old Uyghur 𐽰𐽰𐽽 (aç, “hungry”), Karakhanid [script needed] (āç, “hungry”), Azerbaijani ac (“hungry”), Bashkir ас (as, “hungry”), Chuvash выҫӑ (vyś̬ă, “hunger, hungry”), Kazakh аш (aş, “hunger”), Khakas ас (as, “hunger, hungry”), Kipchak [script needed] (aç, “hungry”), Kyrgyz ач (ac, “hungry”), Southern Altai ач (ač, “hunger”), Turkmen āç (“hungry”), Tuvan аш (aş, “hunger, hungry”), Uyghur ئاچ (ach, “hungry”), Uzbek och (“hungry”), Yakut аас (aas, “hunger”).

Noun

aç (definite accusative açı, plural açlar)

1. (archaic) hunger

   Acımdan ölüyorum. ― I am dying of hunger. (literally, “of my hunger”)

   Synonym: açlık

2. hungry person

   Aç ne yemez tok ne demez. ― A hungry one will eat anything, while a sated one will complain. (A proverb)

   Antonym: tok

Usage notes

• The noun has two declension forms. One normal and one with /ç/→/c/.

Declension

Declension of aç

	singular	plural
nominative	aç	açlar
definite accusative	açı	açları
dative	aça	açlara
locative	açta	açlarda
ablative	açtan	açlardan
genitive	açın	açların

Declension of aç

	singular	plural
nominative	aç	açlar
definite accusative	acı	açları
dative	aca	açlara
locative	açta	açlarda
ablative	açtan	açlardan
genitive	acın	açların

Related terms

• acından ölmek

Adjective

aç

1. hungry, unfed

   Aç ayı oynamaz. ― A hungry bear won't dance. (A proverb)

2. greedy, covetous, insatiable

Declension

Predicative forms of aç

present tense
	positive declarative	positive interrogative
ben (I am)	acım	aç mıyım?
sen (you are)	açsın	aç mısın?
o (he/she/it is)	aç / açtır	aç mı?
biz (we are)	acız	aç mıyız?
siz (you are)	açsınız	aç mısınız?
onlar (they are)	aç(lar)	aç(lar) mı?
past tense
	positive declarative	positive interrogative
ben (I was)	açtım	aç mıydım?
sen (you were)	açtın	aç mıydın?
o (he/she/it was)	açtı	aç mıydı?
biz (we were)	açtık	aç mıydık?
siz (you were)	açtınız	aç mıydınız?
onlar (they were)	açtılar	aç mıydılar?
indirect past
	positive declarative	positive interrogative
ben (I was)	açmışım	aç mıymışım?
sen (you were)	açmışsın	aç mıymışsın?
o (he/she/it was)	açmış	aç mıymış?
biz (we were)	açmışız	aç mıymışız?
siz (you were)	açmışsınız	aç mıymışsınız?
onlar (they were)	açmışlar	aç mıymışlar?
conditional
	positive declarative	positive interrogative
ben (if I)	açsam	aç mıysam?
sen (if you)	açsan	aç mıysan?
o (if he/she/it)	açsa	aç mıysa?
biz (if we)	açsak	aç mıysak?
siz (if you)	açsanız	aç mıysanız?
onlar (if they)	açsalar	aç mıysalar?

For negative forms, use the appropriate form of değil.

Antonyms

• tok

Related terms

• acıkmak
• aç gözlü
• açlık

Adverb

aç

1. hungrily, in a hungry state

References

• Nişanyan, Sevan (2002–) “aç”, in Nişanyan Sözlük
• Clauson, Gerard (1972) “a:ç”, in An Etymological Dictionary of pre-thirteenth-century Turkish, Oxford: Clarendon Press, page 17
• Starostin, Sergei, Dybo, Anna, Mudrak, Oleg (2003) “*ạ̄č”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

aç

1. second-person singular imperative of açmak