Jump to content

ոստնում

From Wiktionary, the free dictionary

Old Armenian

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

The root is ոստ- (ost-), of uncertain origin, +‎ -ն- (-n-).

Verb

[edit]

ոստնում (ostnum)  (aorist indicative ոստեայ)

  1. (intransitive) to leap, to jump, to take a leap, to bound, to gambol, to skip, to caper
  2. (intransitive) to spring on or at, to rush or fall upon
  3. (intransitive) to rush forward, to fly at

Conjugation

[edit]
mediopassive
infinitive ոստնուլ (ostnul) participle ոստուցեալ (ostucʻeal)
causative ոստուցանեմ (ostucʻanem) aorist stem ոստե- (oste-)
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
indicative
present ոստնում (ostnum) ոստնուս (ostnus) ոստնու (ostnu) ոստնումք (ostnumkʻ) ոստնուք (ostnukʻ) ոստնուն (ostnun)
imperfect ոստնուի (ostnui) ոստնուիր (ostnuir) ոստնոյր (ostnoyr) ոստնուաք (ostnuakʻ) ոստնուիք (ostnuikʻ) ոստնուին (ostnuin)
aorist ոստեայ (osteay) ոստեար (ostear) ոստեաւ (osteaw) ոստեաք (osteakʻ) ոստեայք (osteaykʻ) ոստեան (ostean)
subjunctive
present ոստնուցում (ostnucʻum) ոստնուցուս (ostnucʻus) ոստնուցու (ostnucʻu) ոստնուցումք (ostnucʻumkʻ) ոստնուցուք (ostnucʻukʻ) ոստնուցուն (ostnucʻun)
aorist ոստեայց (osteaycʻ) ոստիցես (osticʻes) ոստիցէ (osticʻē) ոստիցուք (osticʻukʻ) ոստիջիք (ostiǰikʻ) ոստիցեն (osticʻen)
imperatives
imperative ոստի՛ր (ostír) ոստերո՛ւք (osterúkʻ)
cohortative ոստիջի՛ր (ostiǰír) ոստիջի՛ք (ostiǰíkʻ)
prohibitive մի՛ ոստնուր (mí ostnur) մի՛ ոստնուք (mí ostnukʻ)

Derived terms

[edit]

Descendants

[edit]
  • Armenian: ոստնել (ostnel) (learned)

References

[edit]
  • Petrosean, Matatʻeay (1879) “ոստնում”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
  • Ačaṙean, Hračʻeay (1971–1979) “ոստ”, in Hayerēn armatakan baṙaran [Armenian Etymological Dictionary] (in Armenian), 2nd edition, a reprint of the original 1926–1935 seven-volume edition, Yerevan: University Press