χειμερινός

Ancient Greek

Etymology

From χείμερος (kheímeros, “wintry, stormy”) +‎ -ινός (-inós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kʰeː.me.ri.nós/ → /çi.me.riˈnos/ → /çi.me.riˈnos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kʰeː.me.ri.nós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kʰi.me.riˈnos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /çi.me.riˈnos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /çi.me.riˈnos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /çi.me.riˈnos/

Adjective

χειμερῐνός • (kheimerinós) m (feminine χειμερῐνή, neuter χειμερῐνόν); first/second declension

1. of or in winter, wintertime
2. stormy

Declension

First and second declension of χειμερῐνός; χειμερῐνή; χειμερῐνόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		χειμερῐνός kheimerinós	χειμερῐνή kheimerinḗ	χειμερῐνόν kheimerinón		χειμερῐνώ kheimerinṓ	χειμερῐνᾱ́ kheimerinā́	χειμερῐνώ kheimerinṓ		χειμερῐνοί kheimerinoí	χειμερῐναί kheimerinaí	χειμερῐνᾰ́ kheimeriná
Genitive		χειμερῐνοῦ kheimerinoû	χειμερῐνῆς kheimerinês	χειμερῐνοῦ kheimerinoû		χειμερῐνοῖν kheimerinoîn	χειμερῐναῖν kheimerinaîn	χειμερῐνοῖν kheimerinoîn		χειμερῐνῶν kheimerinôn	χειμερῐνῶν kheimerinôn	χειμερῐνῶν kheimerinôn
Dative		χειμερῐνῷ kheimerinôi	χειμερῐνῇ kheimerinêi	χειμερῐνῷ kheimerinôi		χειμερῐνοῖν kheimerinoîn	χειμερῐναῖν kheimerinaîn	χειμερῐνοῖν kheimerinoîn		χειμερῐνοῖς kheimerinoîs	χειμερῐναῖς kheimerinaîs	χειμερῐνοῖς kheimerinoîs
Accusative		χειμερῐνόν kheimerinón	χειμερῐνήν kheimerinḗn	χειμερῐνόν kheimerinón		χειμερῐνώ kheimerinṓ	χειμερῐνᾱ́ kheimerinā́	χειμερῐνώ kheimerinṓ		χειμερῐνούς kheimerinoús	χειμερῐνᾱ́ς kheimerinā́s	χειμερῐνᾰ́ kheimeriná
Vocative		χειμερῐνέ kheimeriné	χειμερῐνή kheimerinḗ	χειμερῐνόν kheimerinón		χειμερῐνώ kheimerinṓ	χειμερῐνᾱ́ kheimerinā́	χειμερῐνώ kheimerinṓ		χειμερῐνοί kheimerinoí	χειμερῐναί kheimerinaí	χειμερῐνᾰ́ kheimeriná
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		χειμερῐνῶς kheimerinôs				χειμερῐνώτερος kheimerinṓteros				χειμερῐνώτᾰτος kheimerinṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: χειμερινός (cheimerinós)

Further reading

• “χειμερινός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “χειμερινός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• χειμερινός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • bleak idem, page 82.
  • penetrating idem, page 603.
  • winter idem, page 982.
  • wintry idem, page 982.

Greek

Etymology

From Ancient Greek χειμερινός (kheimerinós).

Pronunciation

• IPA^(key): /çimeriˈnos/
• Hyphenation: χει‧με‧ρι‧νός

Adjective

χειμερινός • (cheimerinós) m (feminine χειμερινή, neuter χειμερινό)

1. winter

   χειμερινά σπορ ― cheimeriná spor ― winter sports

Declension

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	χειμερινός (cheimerinós)	χειμερινή (cheimeriní)	χειμερινό (cheimerinó)		χειμερινοί (cheimerinoí)	χειμερινές (cheimerinés)	χειμερινά (cheimeriná)
genitive	χειμερινού (cheimerinoú)	χειμερινής (cheimerinís)	χειμερινού (cheimerinoú)		χειμερινών (cheimerinón)	χειμερινών (cheimerinón)	χειμερινών (cheimerinón)
accusative	χειμερινό (cheimerinó)	χειμερινή (cheimeriní)	χειμερινό (cheimerinó)		χειμερινούς (cheimerinoús)	χειμερινές (cheimerinés)	χειμερινά (cheimeriná)
vocative	χειμερινέ (cheimeriné)	χειμερινή (cheimeriní)	χειμερινό (cheimerinó)		χειμερινοί (cheimerinoí)	χειμερινές (cheimerinés)	χειμερινά (cheimeriná)

Synonyms

• χειμέριος (cheimérios)
• χειμωνιάτικος (cheimoniátikos)

Derived terms

• χειμερινός κολυμβητής m (cheimerinós kolymvitís), χειμερινή κολυμβήτρια f (cheimeriní kolymvítria)

see: χειμώνας m (cheimónas, “winter”)