χαρακτήρας

Greek

Etymology

Learnedly, from Ancient Greek χᾰρᾰκτήρ (kharaktḗr), from the accusative singular "τὸν (tòn) χαρακτῆρα (kharaktêra)". From χαράσσω (kharássō).

Pronunciation

• IPA^(key): /xa.ɾaˈkti.ɾas/
• Hyphenation: χα‧ρα‧κτή‧ρας

Noun

χαρακτήρας • (charaktíras) m (plural χαρακτήρες)

1. character (the qualities which identify a person)
2. (psychology) character (a person's behaviours which identify them)
3. (typography) character, letter, symbol

Declension

Declension of χαρακτήρας

	singular	plural
nominative	χαρακτήρας •	χαρακτήρες •
genitive	χαρακτήρα •	χαρακτήρων •
accusative	χαρακτήρα •	χαρακτήρες •
vocative	χαρακτήρα •	χαρακτήρες •

Synonyms

• (letter): γράμμα n (grámma)

Derived terms

• πλάγιοι χαρακτήρες m pl (plágioi charaktíres, “italics, italic characters”)
• κωδικοποίηση χαρακτήρων f (kodikopoíisi charaktíron, “character encoding”)

Related terms

• χαρακτηρίζω (charaktirízo, “characterise, characterize”)
• χαρακτηρισμός m (charaktirismós, “characterization, characterisation”)
• χαρακτηριστικός (charaktiristikós, “characteristic”) and see: χαράζω (charázo, “engrave”)

Further reading

• χαρακτήρας, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language