φλάουτο

Greek

Etymology

Borrowed from Italian flauto, from Occitan and Old Occitan flaut.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfla.u.to/

Noun

φλάουτο • (fláouto) n (plural φλάουτα)

1. (music) flute

Declension

Declension of φλάουτο

	singular	plural
nominative	φλάουτο (fláouto)	φλάουτα (fláouta)
genitive	φλάουτου (fláoutou)	φλάουτων (fláouton)
accusative	φλάουτο (fláouto)	φλάουτα (fláouta)
vocative	φλάουτο (fláouto)	φλάουτα (fláouta)

Coordinate terms

• see: ξύλινα πνευστά n pl (xýlina pnefstá, “woodwind”)

Related terms

• φλαουτίστας m (flaoutístas, “flautist, flutist”)
• φλαουτίστα f (flaoutísta, “flautist, flutist”)
• φλαουτίστρια f (flaoutístria, “flautist, flutist”)
• φλάουτο με ράμφος n (fláouto me rámfos, “recorder”)

Further reading

• φλάουτο on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el