φιλόδοξος

Ancient Greek

Etymology

From φῐλο- (philo-, “loving”) +‎ δόξα (dóxa, “glory, opinion”) +‎ -ος (-os).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰi.ló.dok.sos/ → /ɸiˈlo.ðok.sos/ → /fiˈlo.ðok.sos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰi.ló.dok.sos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰiˈlo.dok.sos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸiˈlo.ðok.sos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /fiˈlo.ðok.sos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /fiˈlo.ðok.sos/

Adjective

φῐλόδοξος • (philódoxos) m or f (neuter φῐλόδοξον); second declension

1. fame loving

Inflection

Second declension of φῐλόδοξος; φῐλόδοξον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		φῐλόδοξος philódoxos	φῐλόδοξον philódoxon		φῐλοδόξω philodóxō	φῐλοδόξω philodóxō		φῐλόδοξοι philódoxoi	φῐλόδοξᾰ philódoxa
Genitive		φῐλοδόξου philodóxou	φῐλοδόξου philodóxou		φῐλοδόξοιν philodóxoin	φῐλοδόξοιν philodóxoin		φῐλοδόξων philodóxōn	φῐλοδόξων philodóxōn
Dative		φῐλοδόξῳ philodóxōi	φῐλοδόξῳ philodóxōi		φῐλοδόξοιν philodóxoin	φῐλοδόξοιν philodóxoin		φῐλοδόξοις philodóxois	φῐλοδόξοις philodóxois
Accusative		φῐλόδοξον philódoxon	φῐλόδοξον philódoxon		φῐλοδόξω philodóxō	φῐλοδόξω philodóxō		φῐλοδόξους philodóxous	φῐλόδοξᾰ philódoxa
Vocative		φῐλόδοξε philódoxe	φῐλόδοξον philódoxon		φῐλοδόξω philodóxō	φῐλοδόξω philodóxō		φῐλόδοξοι philódoxoi	φῐλόδοξᾰ philódoxa
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		φῐλοδόξως philodóxōs			φῐλοδοξώτερος philodoxṓteros			φῐλοδοξώτᾰτος philodoxṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• φῐλοδοξῐ́ᾱ (philodoxíā)

Descendants

• → English: philodox
• Greek: φιλόδοξος (filódoxos)

Further reading

• “φιλόδοξος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “φιλόδοξος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• φιλόδοξος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

From Ancient Greek φιλόδοξος (philódoxos).

Pronunciation

• IPA^(key): /fiˈloðoksos/
• Hyphenation: φι‧λό‧δο‧ξος

Adjective

φιλόδοξος • (filódoxos) m (feminine φιλόδοξη, neuter φιλόδοξο)

1. ambitious

Declension

Declension of φιλόδοξος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	φιλόδοξος (filódoxos)	φιλόδοξη (filódoxi)	φιλόδοξο (filódoxo)		φιλόδοξοι (filódoxoi)	φιλόδοξες (filódoxes)	φιλόδοξα (filódoxa)
genitive	φιλόδοξου (filódoxou)	φιλόδοξης (filódoxis)	φιλόδοξου (filódoxou)		φιλόδοξων (filódoxon)	φιλόδοξων (filódoxon)	φιλόδοξων (filódoxon)
accusative	φιλόδοξο (filódoxo)	φιλόδοξη (filódoxi)	φιλόδοξο (filódoxo)		φιλόδοξους (filódoxous)	φιλόδοξες (filódoxes)	φιλόδοξα (filódoxa)
vocative	φιλόδοξε (filódoxe)	φιλόδοξη (filódoxi)	φιλόδοξο (filódoxo)		φιλόδοξοι (filódoxoi)	φιλόδοξες (filódoxes)	φιλόδοξα (filódoxa)

Derived terms

• φιλοδοξία f (filodoxía, “ambition”)