φιλοδοξία

Ancient Greek

Etymology

From φῐλόδοξος (phĭlódoxos) +‎ -ία (-ía).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰi.lo.dok.sí.aː/ → /ɸi.lo.ðokˈsi.a/ → /fi.lo.ðokˈsi.a/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰi.lo.dok.sí.aː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰi.lo.dokˈsi.a/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸi.lo.ðokˈsi.a/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /fi.lo.ðokˈsi.a/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /fi.lo.ðokˈsi.a/

Noun

φῐλοδοξῐ́ᾱ • (phĭlodoxĭ́ā) f (genitive φῐλοδοξῐ́ᾱς); first declension

1. love of fame

Inflection

First declension of ἡ φῐλοδοξῐ́ᾱ; τῆς φῐλοδοξῐ́ᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ φῐλοδοξῐ́ᾱ hē phĭlodoxĭ́ā	τὼ φῐλοδοξῐ́ᾱ tṑ phĭlodoxĭ́ā	αἱ φῐλοδοξῐ́αι hai phĭlodoxĭ́ai
Genitive	τῆς φῐλοδοξῐ́ᾱς tês phĭlodoxĭ́ās	τοῖν φῐλοδοξῐ́αιν toîn phĭlodoxĭ́ain	τῶν φῐλοδοξῐῶν tôn phĭlodoxĭôn
Dative	τῇ φῐλοδοξῐ́ᾳ têi phĭlodoxĭ́āi	τοῖν φῐλοδοξῐ́αιν toîn phĭlodoxĭ́ain	ταῖς φῐλοδοξῐ́αις taîs phĭlodoxĭ́ais
Accusative	τὴν φῐλοδοξῐ́ᾱν tḕn phĭlodoxĭ́ān	τὼ φῐλοδοξῐ́ᾱ tṑ phĭlodoxĭ́ā	τᾱ̀ς φῐλοδοξῐ́ᾱς tā̀s phĭlodoxĭ́ās
Vocative	φῐλοδοξῐ́ᾱ phĭlodoxĭ́ā	φῐλοδοξῐ́ᾱ phĭlodoxĭ́ā	φῐλοδοξῐ́αι phĭlodoxĭ́ai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: φιλοδοξία (filodoxía)

Further reading

• “φιλοδοξία”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “φιλοδοξία”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• φιλοδοξία in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette