φιλοδοξία

Ancient Greek

Etymology

From φῐλόδοξος (philódoxos) +‎ -ία (-ía).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰi.lo.dok.sí.aː/ → /ɸi.lo.ðokˈsi.a/ → /fi.lo.ðokˈsi.a/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰi.lo.dok.sí.aː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰi.lo.dokˈsi.a/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸi.lo.ðokˈsi.a/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /fi.lo.ðokˈsi.a/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /fi.lo.ðokˈsi.a/

Noun

φῐλοδοξῐ́ᾱ • (philodoxíā) f (genitive φῐλοδοξῐ́ᾱς); first declension

1. love of fame

Inflection

First declension of ἡ φῐλοδοξῐ́ᾱ; τῆς φῐλοδοξῐ́ᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ φῐλοδοξῐ́ᾱ hē philodoxíā	τὼ φῐλοδοξῐ́ᾱ tṑ philodoxíā	αἱ φῐλοδοξῐ́αι hai philodoxíai
Genitive	τῆς φῐλοδοξῐ́ᾱς tês philodoxíās	τοῖν φῐλοδοξῐ́αιν toîn philodoxíain	τῶν φῐλοδοξῐῶν tôn philodoxiôn
Dative	τῇ φῐλοδοξῐ́ᾳ têi philodoxíāi	τοῖν φῐλοδοξῐ́αιν toîn philodoxíain	ταῖς φῐλοδοξῐ́αις taîs philodoxíais
Accusative	τὴν φῐλοδοξῐ́ᾱν tḕn philodoxíān	τὼ φῐλοδοξῐ́ᾱ tṑ philodoxíā	τᾱ̀ς φῐλοδοξῐ́ᾱς tā̀s philodoxíās
Vocative	φῐλοδοξῐ́ᾱ philodoxíā	φῐλοδοξῐ́ᾱ philodoxíā	φῐλοδοξῐ́αι philodoxíai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: φιλοδοξία (filodoxía)

Further reading

• “φιλοδοξία”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “φιλοδοξία”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• φιλοδοξία in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette