φιλάργυρος

Ancient Greek

Etymology

φίλος (phílos, “beloved, loving”) +‎ ἄργυρος (árguros, “silver, money”), literally “money-loving”.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰi.lár.ɡy.ros/ → /ɸiˈlar.ʝy.ros/ → /fiˈlar.ʝi.ros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰi.lár.ɡy.ros/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰiˈlar.ɡy.ros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸiˈlar.ʝy.ros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /fiˈlar.ʝy.ros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /fiˈlar.ʝi.ros/

Adjective

φῐλάργῠρος • (philárguros) m or f (neuter φῐλάργῠρον); second declension

1. avaricious
2. miserly

Inflection

Second declension of φῐλάργῠρος; φῐλάργῠρον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		φῐλάργῠρος philárguros	φῐλάργῠρον philárguron		φῐλαργῠ́ρω philargúrō	φῐλαργῠ́ρω philargúrō		φῐλάργῠροι philárguroi	φῐλάργῠρᾰ philárgura
Genitive		φῐλαργῠ́ρου philargúrou	φῐλαργῠ́ρου philargúrou		φῐλαργῠ́ροιν philargúroin	φῐλαργῠ́ροιν philargúroin		φῐλαργῠ́ρων philargúrōn	φῐλαργῠ́ρων philargúrōn
Dative		φῐλαργῠ́ρῳ philargúrōi	φῐλαργῠ́ρῳ philargúrōi		φῐλαργῠ́ροιν philargúroin	φῐλαργῠ́ροιν philargúroin		φῐλαργῠ́ροις philargúrois	φῐλαργῠ́ροις philargúrois
Accusative		φῐλάργῠρον philárguron	φῐλάργῠρον philárguron		φῐλαργῠ́ρω philargúrō	φῐλαργῠ́ρω philargúrō		φῐλαργῠ́ρους philargúrous	φῐλάργῠρᾰ philárgura
Vocative		φῐλάργῠρε philárgure	φῐλάργῠρον philárguron		φῐλαργῠ́ρω philargúrō	φῐλαργῠ́ρω philargúrō		φῐλάργῠροι philárguroi	φῐλάργῠρᾰ philárgura
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		φῐλαργῠ́ρως philargúrōs			φῐλαργῠρώτερος philargurṓteros			φῐλαργῠρώτᾰτος philargurṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Greek: φιλάργυρος (filárgyros) (learned)

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek φιλάργυρος (philárguros). By surface analysis, φιλ- (fil-) +‎ άργυρος (árgyros).

Pronunciation

• IPA^(key): /fiˈlaɾ.ʝi.ɾos/
• Hyphenation: φι‧λάρ‧γυ‧ρος

Adjective

φιλάργυρος • (filárgyros) m (feminine φιλάργυρη, neuter φιλάργυρο)

1. avaricious
2. miserly
3. (nominalized) miser

Declension

Declension of φιλάργυρος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	φιλάργυρος •	φιλάργυρη •	φιλάργυρο •	φιλάργυροι •	φιλάργυρες •	φιλάργυρα •
genitive	φιλάργυρου •	φιλάργυρης •	φιλάργυρου •	φιλάργυρων •	φιλάργυρων •	φιλάργυρων •
accusative	φιλάργυρο •	φιλάργυρη •	φιλάργυρο •	φιλάργυρους •	φιλάργυρες •	φιλάργυρα •
vocative	φιλάργυρε •	φιλάργυρη •	φιλάργυρο •	φιλάργυροι •	φιλάργυρες •	φιλάργυρα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο φιλάργυρος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο φιλάργυρος, etc.)

Synonyms

• (avaricious): φιλοχρήματος (filochrímatos)
• (miserly, miser): τσιγκούνης (tsigkoúnis), σπαγγοραμμένος (spangoramménos)

Related terms

• φιλαργυρία f (filargyría)

 

Further reading

• Ο Φιλάργυρος on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el