υποχρεωτικός
Greek
[edit]Etymology
[edit]From Ancient Greek ὐπόχρεος (upókhreos, “indebted”).
Pronunciation
[edit]Adjective
[edit]υποχρεωτικός • (ypochreotikós) m (feminine υποχρεωτική, neuter υποχρεωτικό)
- obligatory, compulsory, mandatory
- Antonym: προαιρετικός (proairetikós)
- Στην Ελλάδα, είναι υποχρεωτικό να πας στον στρατό.
- Stin Elláda, eínai ypochreotikó na pas ston strató.
- In Greece, it is compulsory to join the army.
- obliging, helpful
Declension
[edit]| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | υποχρεωτικός (ypochreotikós) | υποχρεωτική (ypochreotikí) | υποχρεωτικό (ypochreotikó) | υποχρεωτικοί (ypochreotikoí) | υποχρεωτικές (ypochreotikés) | υποχρεωτικά (ypochreotiká) | |
| genitive | υποχρεωτικού (ypochreotikoú) | υποχρεωτικής (ypochreotikís) | υποχρεωτικού (ypochreotikoú) | υποχρεωτικών (ypochreotikón) | υποχρεωτικών (ypochreotikón) | υποχρεωτικών (ypochreotikón) | |
| accusative | υποχρεωτικό (ypochreotikó) | υποχρεωτική (ypochreotikí) | υποχρεωτικό (ypochreotikó) | υποχρεωτικούς (ypochreotikoús) | υποχρεωτικές (ypochreotikés) | υποχρεωτικά (ypochreotiká) | |
| vocative | υποχρεωτικέ (ypochreotiké) | υποχρεωτική (ypochreotikí) | υποχρεωτικό (ypochreotikó) | υποχρεωτικοί (ypochreotikoí) | υποχρεωτικές (ypochreotikés) | υποχρεωτικά (ypochreotiká) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο υποχρεωτικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο υποχρεωτικός, etc.)