υποχρεώνω

Greek

Etymology

Verb formed from the adjective υπόχρεος (ypóchreos) (from Ancient Greek ὑπόχρεος (hupókhreos, “indebted”), from υπο- (upo-) +‎ χρέος (khréos)), + -ώνω (suffix for verbs). For sense "oblige", calque of French obliger.

Pronunciation

• IPA^(key): /i.po.xɾeˈo.no/
• Hyphenation: υ‧πο‧χρε‧ώ‧νω

Verb

υποχρεώνω • (ypochreóno) (past υποχρέωσα, passive υποχρεώνομαι) and see υποχρεούμαι (ypochreoúmai)

1. to oblige, force, obligate, compel

   Ο νόμος μας υποχρεώνει να τον φυλακίσουμε.

   O nómos mas ypochreónei na ton fylakísoume.

   The law obliges us to imprison him.

2. to oblige, indebt, cause someone to owe a favour

   Με βοήθησε τόσο πολύ! Έχω υποχρεωθεί σ’ αυτόν τον καλό άνθρωπο!

   Me voḯthise tóso polý! Écho ypochreotheí s’ aftón ton kaló ánthropo!

   He helped me so much! I am indebted to this good fellow!

Conjugation

υποχρεώνω   υποχρεώνομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	υποχρεώνω	υποχρεώσω	υποχρεώνομαι	υποχρεωθώ
2 sg	υποχρεώνεις	υποχρεώσεις	υποχρεώνεσαι	υποχρεωθείς
3 sg	υποχρεώνει	υποχρεώσει	υποχρεώνεται	υποχρεωθεί
1 pl	υποχρεώνουμε, [‑ομε]	υποχρεώσουμε, [‑ομε]	υποχρεωνόμαστε	υποχρεωθούμε
2 pl	υποχρεώνετε	υποχρεώσετε	υποχρεώνεστε, υποχρεωνόσαστε	υποχρεωθείτε
3 pl	υποχρεώνουν(ε)	υποχρεώσουν(ε)	υποχρεώνονται	υποχρεωθούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	υποχρέωνα	υποχρέωσα	υποχρεωνόμουν(α)	υποχρεώθηκα
2 sg	υποχρέωνες	υποχρέωσες	υποχρεωνόσουν(α)	υποχρεώθηκες
3 sg	υποχρέωνε	υποχρέωσε	υποχρεωνόταν(ε)	υποχρεώθηκε
1 pl	υποχρεώναμε	υποχρεώσαμε	υποχρεωνόμασταν, (‑όμαστε)	υποχρεωθήκαμε
2 pl	υποχρεώνατε	υποχρεώσατε	υποχρεωνόσασταν, (‑όσαστε)	υποχρεωθήκατε
3 pl	υποχρέωναν, υποχρεώναν(ε)	υποχρέωσαν, υποχρεώσαν(ε)	υποχρεώνονταν, (υποχρεωνόντουσαν)	υποχρεώθηκαν, υποχρεωθήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα υποχρεώνω ➤	θα υποχρεώσω ➤	θα υποχρεώνομαι ➤	θα υποχρεωθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα υποχρεώνεις, …	θα υποχρεώσεις, …	θα υποχρεώνεσαι, …	θα υποχρεωθείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … υποχρεώσει   έχω, έχεις, … υποχρεωμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … υποχρεωθεί   είμαι, είσαι, … υποχρεωμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … υποχρεώσει   είχα, είχες, … υποχρεωμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … υποχρεωθεί   ήμουν, ήσουν, … υποχρεωμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … υποχρεώσει   θα έχω, θα έχεις, … υποχρεωμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … υποχρεωθεί   θα είμαι, θα είσαι, … υποχρεωμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	υποχρέωνε	υποχρέωσε	—	υποχρεώσου
2 pl	υποχρεώνετε	υποχρεώστε, υποχρεώσετε	υποχρεώνεστε	υποχρεωθείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	υποχρεώνοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας υποχρεώσει ➤		υποχρεωμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤	υποχρεώσει		υποχρεωθεί
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Synonyms

• αναγκάζω (anagkázo, “force”)

Related terms

• καθυποχρεώνω (kathypochreóno, “oblige immensely”) (formal)
• καταϋποχρεώνω (kataÿpochreóno, “oblige immensely”)
• υποχρεούμαι (ypochreoúmai) (formal passive form)
• υποχρέωση f (ypochréosi, “obligation”)
• υποχρεωτικός (ypochreotikós, “obligatory; of person who obliges”)
  and see: υπόχρεος (ypóchreos, “indebted”)