τετράγωνος

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek τετράγωνος (tetrágōnos). By surface analysis, τετρά- (tetrá-) +‎ γων(ία) (gon(ía)) +‎ -ος (-os).

Pronunciation

• IPA^(key): /teˈtɾa.ɣo.nos/
• Hyphenation: τε‧τρά‧γω‧νος

Adjective

τετράγωνος • (tetrágonos) m (feminine τετράγωνη, neuter τετράγωνο)

1. square

   Antonyms: στρογγύλος (strongýlos), κυκλικός (kyklikós)

Declension

Declension of τετράγωνος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	τετράγωνος (tetrágonos)	τετράγωνη (tetrágoni)	τετράγωνο (tetrágono)		τετράγωνοι (tetrágonoi)	τετράγωνες (tetrágones)	τετράγωνα (tetrágona)
genitive	τετράγωνου (tetrágonou)	τετράγωνης (tetrágonis)	τετράγωνου (tetrágonou)		τετράγωνων (tetrágonon)	τετράγωνων (tetrágonon)	τετράγωνων (tetrágonon)
accusative	τετράγωνο (tetrágono)	τετράγωνη (tetrágoni)	τετράγωνο (tetrágono)		τετράγωνους (tetrágonous)	τετράγωνες (tetrágones)	τετράγωνα (tetrágona)
vocative	τετράγωνε (tetrágone)	τετράγωνη (tetrágoni)	τετράγωνο (tetrágono)		τετράγωνοι (tetrágonoi)	τετράγωνες (tetrágones)	τετράγωνα (tetrágona)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο τετράγωνος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο τετράγωνος, etc.)

Synonyms

• τετραγωνικός (tetragonikós)

Related terms

• τετράγωνο n (tetrágono, “square”)